Dit is een concert met voornamelijk staanplaatsen en enkele zitplaatsen.

Omdat ik dat wil. De titel van het tweede album van Roosbeef is kort maar krachtig, om niet te zeggen daadkrachtig. Hij lijkt te duiden op een hoofdpersoon, Roos Rebergen, die het allemaal wel weet. Maar er zit veel meer achter. Zo eenvoudig is het nou ook allemaal weer niet.

Bij het debuut was verandering het centrale thema. Die veranderingen hebben zich inmiddels allemaal voltrokken. “Nu gaat het over het leven, verlangens en liefde,” vat Roos de thematiek bondig samen. De nieuwe plaat klinkt wat heftiger. Destijds kwam ze net kijken. Ze zegt altijd het liefst onderweg te zijn, maar doet net zo hard haar best zich ergens thuis te voelen. Onthechting ligt steeds op de loer.
Mensen hebben elkaar en liefde nodig. “Dat is heel belangrijk. Dààr gaat het leven over.” De muziek lijkt de kracht van de teksten vet te onderstrepen. De verbeeldingskracht wordt ondersteund door een stevigere basis dan voorheen.

Die muziek wordt gemaakt door Roos en vier muzikanten, samen de band Roosbeef vormend. Het belang van die muziek als zodanig is toegenomen. De ‘band binnen de band’ is sterk. De liedjes zijn “meer popmuziek” geworden, vindt Roos. “Ik heb de nummers geschreven met de band in het achterhoofd. De liedjes zijn begonnen op de piano, maar de teksten lenen zich ook voor een uitvoering met wat meer energie,” verklaart ze haar aanpak. “Het moest meer ballen krijgen.” Weg is het vuurrode haar. Wat gebleven is, zijn de melodieën die onmiddellijk in je hoofd moeten gaan zitten. Dat is althans de bedoeling van de maakster. En daar is ze verdomd goed in geslaagd.

“Omdat ik dat wil is een veelzijdig album met een heel eigen geluid: nooit probeert Roosbeef ergens op te lijken en dat is in tijden van zogenaamde ‘retromania’ een verademing.” (De Volkskrant)

“…het zijn opnieuw de teksten, over liefde en twijfel, die het geheel bijzonder maken.” (Vrij Nederland)

“Het mooiste Nederlandstalige album van 2011.” (Festivalinfo)

== Duende Ariza Lora==
Support act Duende Ariza Lora, zanger/gitarist van Death Letters, brengt dit jaar twee solo-ep’s uit. Met Roos vertolkte hij onlangs haar liedje Twijfelaar tijdens de 3voor12 Song van het Jaar-uitreiking. Het publiek gaat een onbekende kant van deze muzikant horen. Het solo-debuut, gepland voor mei 2012, is getiteld El cante de la inocencia en zal Spaanstalige songs bevatten – een al langer gekoesterde droom van de half-Spaanse muzikant.

Voor en na het concert draait DJ Onno Paloma.