Zes klassieke titels van Aki Kaurismäki, chroniqueur van Finse melancholie met een absurde twist. Filmdistributeur Cinemien presenteert de digitaal gerestaureerde versies van The Match Factory Girl en The Man Without a Past. De restauraties vonden plaats onder het wakend oog van de regisseur.
Voor zijn laatste film The Other Side of Hope (2017) ontving Aki Kaurismäki een Zilveren Beer voor beste regie van de Berlinale, het filmfestival van Berlijn. De onderscheiding bevestigde de status van de Finse filmer als belangrijk vertegenwoordiger van de Europese auteurscinema.
Kaurismäki’s oeuvre wordt vaak geroemd om de aandacht voor de mens in penibele omstandigheden: van Shadows in Paradise (1986) en The Match Factory Girl (1990) tot Juha (1999) en Lights in the Dusk (2006): steeds verhaalt de regisseur van eenzaamheid, gemankeerde trouw en getroebleerde liefde in zijn typische stijl: kurkdroog, komisch en nostalgisch. Kaurismäki’s personages blijken ? tussen alle in wodka gemarineerde melancholie en accordeonklanken door ? meer dan losers; zijn sympathieke sukkelhelden lijden aan het leven, maar dat leven is toch iedere keer de moeite waard te worden geleefd.
De films van de in 1957 geboren Kaurismäki zijn vaak vergeleken met die van Jim Jarmusch: beide regisseurs hebben een voorliefde voor vriesdroge humor en hanteren een minimalistische filmstijl, met opvallende aandacht voor vintage pop en rock ‘n’ roll op de soundtrack. Plaatst Jarmusch zijn personages in een licht surrealistische setting, Kaurismäki laat zijn tragikomische vertellingen ? vaak parodieën op film noirs, roadmovies en melodrama ? wortelen in het alledaagse. Ook staat de Finse regisseur bekend om zijn aandacht voor de emotionele werking van kleur.
- Film
Zes klassieke titels van Aki Kaurismäki, chroniqueur van Finse melancholie met een absurde twist. Filmdistributeur Cinemien presenteert de digitaal gerestaureerde versies van The Match Factory Girl en The Man Without a Past. De restauraties vonden plaats onder het wakend oog van de regisseur.
Voor zijn laatste film The Other Side of Hope (2017) ontving Aki Kaurismäki een Zilveren Beer voor beste regie van de Berlinale, het filmfestival van Berlijn. De onderscheiding bevestigde de status van de Finse filmer als belangrijk vertegenwoordiger van de Europese auteurscinema.
Kaurismäki’s oeuvre wordt vaak geroemd om de aandacht voor de mens in penibele omstandigheden: van Shadows in Paradise (1986) en The Match Factory Girl (1990) tot Juha (1999) en Lights in the Dusk (2006): steeds verhaalt de regisseur van eenzaamheid, gemankeerde trouw en getroebleerde liefde in zijn typische stijl: kurkdroog, komisch en nostalgisch. Kaurismäki’s personages blijken ? tussen alle in wodka gemarineerde melancholie en accordeonklanken door ? meer dan losers; zijn sympathieke sukkelhelden lijden aan het leven, maar dat leven is toch iedere keer de moeite waard te worden geleefd.
De films van de in 1957 geboren Kaurismäki zijn vaak vergeleken met die van Jim Jarmusch: beide regisseurs hebben een voorliefde voor vriesdroge humor en hanteren een minimalistische filmstijl, met opvallende aandacht voor vintage pop en rock ‘n’ roll op de soundtrack. Plaatst Jarmusch zijn personages in een licht surrealistische setting, Kaurismäki laat zijn tragikomische vertellingen ? vaak parodieën op film noirs, roadmovies en melodrama ? wortelen in het alledaagse. Ook staat de Finse regisseur bekend om zijn aandacht voor de emotionele werking van kleur.
