Respiro

Met gevoel voor schoonheid, erotiek en magie wordt in Respiro een portret geschetst van de eigenzinnige Grazia.

De azuurblauwe zee vormt de achtergrond, of is de echte hoofdpersoon van dit verhaal over een vissersdorpje op een eiland nabij Sicilië. In de kleine, geïsoleerde gemeenschap op het eiland Lampedusa lijkt de tijd te hebben stilgestaan. De enigszins wereldvreemde Grazia is getrouwd met de visser Pietro en moeder van drie kinderen. Grazia’s gedrag is vooral strijdig met de strikte codes van de dorpsgemeenschap. Haar oudste zon Pasquale behoedt haar voor de ergste gevolgen van haar meisjesachtige gedrag.

Volgens de dorpsbewoners is ze te labiel om voor haar kinderen te zorgen en dat lijkt terecht. Ze zal in een kliniek moeten worden opgenomen. Ze vlucht, geholpen door Pasquale. Vanaf dat moment neemt de film een andere wending…

Crialese heeft naar eigen zeggen geprobeerd een magisch-realistische sfeer in zijn film te brengen, maar hij houdt zich verre van bovennatuurlijke gewichtigdoenerij. De personages, zelfs die van Grazia, staan met beide benen op de grond en de fabel die de basis van de plot vormde is volstrekt geloofwaardig uitgewerkt.

Respiro werd bekroond met de Prijs van de Filmkritiek op het festival van Cannes 2002.