Bellissima

Anna Magnani speelt ‘con bravura’ een van haar beste rollen ooit als een Romeinse volksvrouw, die droomt dat haar dochtertje een filmster zal worden. In Bellissima levert regisseur Luchino Visconti kritiek op de sleets geworden routines van het neorealisme. En hij deelt als insider de nodige speldeprikken uit aan de klatergouden schijnwereld van Cinecittà.

Omlijst door een aria uit Donizetti’s opera L’elisir d’amore klinkt er een radiospotje met de oproep voor een meisje dat de hoofdrol mag spelen in een film van de beroemde regisseur Alessandro Blasetti. Die aankondiging van een gouden toekomst wordt door honderden moeders gehoord. Ook Maddelena Cecconi neemt vol enthousiasme haar kleine Maria mee voor een auditie naar Cinecittà, het Italiaanse Hollywood. De droom lijkt waarheid te worden als Maria de eerste ronde overleeft. Onmiddellijk melden zich allerlei ‘deskundigen’ die het kind wel eventjes zullen klaarstomen voor een filmcarrière. Geïmponeerd laat Maddalena zich inpalmen.

Een ongewoon komische ‘Visconti’ over het verschil tussen de filmwereld en het gewone volk met zijn gevoel voor drama. Daarnaast valt kritiek te bespeuren op de sleets geworden routines van het neorealisme.