Gauguin In Tahiti: Searching For A Lost Paradise
Op 1 april 1891 verlaat Paul Gauguin de haven van Marseille aan boord van het schip de Océanien, op weg naar Tahiti.
Hij is drieënveertig jaar oud en deze dag markeert het begin van een reis die de kunstenaar naar de antipoden van de beschaving zal leiden, op zoek naar de dageraad van tijd en mens. In de tropen zal Gauguin tot zijn dood verblijven: twaalf jaar lang een wanhopig en koortsachtig streven naar authenticiteit, steeds diepere onderdompelingen in de weelderige natuur, sensaties en visies en kleuren, elke keer puurder en helderder vertaald naar zijn canvas.
Tenslotte, getekend door wereldse begeertes, sterft hij aan syfilis. Verlaten door iedereen in het afgelegen dorpje Hiva Oa.
Omdat Gauguin nooit aan zijn afkomst, de ambities en de privileges van de moderne mens kon ontsnappen, bleef hij immer de burger van de koloniale macht: hij schilderde weliswaar tussen de palmen, maar zijn werk was bestemd voor het westen. Zijn schilderijen worden bewaard in grote internationale musea, het New York Metropolitan Museum, het Chicago Art Institute, de National Gallery Of Art in Washington en de Museum Of Fine Arts in Boston, ’to name a few’. Daar bekijken jaar in jaar uit miljoenen mensen de doeken van Tahiti en dromen van hun moment van het paradijs, een moment van verstilde tijd midden in de menigte.
Kies tijdstip
- filmspecial
Op 1 april 1891 verlaat Paul Gauguin de haven van Marseille aan boord van het schip de Océanien, op weg naar Tahiti.
Hij is drieënveertig jaar oud en deze dag markeert het begin van een reis die de kunstenaar naar de antipoden van de beschaving zal leiden, op zoek naar de dageraad van tijd en mens. In de tropen zal Gauguin tot zijn dood verblijven: twaalf jaar lang een wanhopig en koortsachtig streven naar authenticiteit, steeds diepere onderdompelingen in de weelderige natuur, sensaties en visies en kleuren, elke keer puurder en helderder vertaald naar zijn canvas.
Tenslotte, getekend door wereldse begeertes, sterft hij aan syfilis. Verlaten door iedereen in het afgelegen dorpje Hiva Oa.
Omdat Gauguin nooit aan zijn afkomst, de ambities en de privileges van de moderne mens kon ontsnappen, bleef hij immer de burger van de koloniale macht: hij schilderde weliswaar tussen de palmen, maar zijn werk was bestemd voor het westen. Zijn schilderijen worden bewaard in grote internationale musea, het New York Metropolitan Museum, het Chicago Art Institute, de National Gallery Of Art in Washington en de Museum Of Fine Arts in Boston, ’to name a few’. Daar bekijken jaar in jaar uit miljoenen mensen de doeken van Tahiti en dromen van hun moment van het paradijs, een moment van verstilde tijd midden in de menigte.
