It Must Be Heaven

Een kerkdeur in Nazareth die maar niet open wil. Een verlaten Parijs waarin politieagenten sierlijk patrouilleren op Segways. Een New Yorkse supermarkt met net zoveel wapens als groenten. Het zijn enkele van de treffende scènes in It Must Be Heaven waarin de Palestijnse regisseur Elia Suleiman (The Time That Remains) op droogkomische wijze de absurditeit van onze huidige maatschappij laat zien.

Elia Suleiman ontvlucht Palestina op zoek naar een nieuw thuis, tot hij beseft dat zijn geboorteland hem als een schaduw volgt. Met zijn kenmerkende verwonderde blik, die ook wel wordt vergeleken met die van Jacques Tati en Buster Keaton, verkent hij de wereld om zich heen en belandt hij van de ene in de andere komische situatie. Hoe ver hij ook reist, er is altijd wel iets dat hem aan zijn geboorteland doet denken.

Elia Suleiman brengt met It Must Be Heaven een uiterst origineel verhaal waarin thema’s als identiteit, nationaliteit en verbondenheid worden verkend met als uitgangspunt de ultieme vraag: waar voelt men zich ‘thuis’?

It Must Be Heaven werd tijdens het Cannes Filmfestival genomineerd voor de Gouden Palm en is de Palestijnse Oscarinzending voor beste buitenlandse film.

★★★★ Trouw: “Alsof je op een terrasje meekijkt met de menselijke komedie… Met Suleiman val je van de ene wonderlijke observatie in de andere.”

★★★★ NRC: “Schitterend gefilmd, elk shot straalt van binnen. Het zou het paradijs kunnen zijn, als mensen niet zo onbegrijpelijk waren. Elk beeld straalt bij Suleiman.”