Titane
‘Een van de wildste films die ooit in Cannes in première ging’ of ‘het werk van een waanzinnige visionair’. Zomaar wat persquotes over Titane, een film die het filmfestival van Cannes op zijn kop zette. Regisseur Julia Ducournau won de Gouden Palm voor beste film, als tweede vrouw na Jane Campion (The Piano).
Titane vertelt het verhaal van Alexia (een dappere debuutrol van model Agathe Rousselle) die wat littekens heeft opgelopen in haar jeugd. Alexia heeft een titanium plaat in haar hoofd, als herinnering aan een auto-ongeluk. In plaats van angst of weerzin, hebben auto’s sindsdien een enorme aantrekkingskracht op haar. Het metaal in haar hoofd windt haar op, maar maakt haar ook agressief. Nadat ze zich schuldig heeft gemaakt aan een reeks gewelddadige misdaden slaat ze op de vlucht en neemt ze de identiteit aan van een al jaren vermiste jongen, Adrien. Zijn vader, een getroebleerde brandweerman (Vincent Lindon), onthaalt Alexia liefdevol als zijn verloren zoon Adrien. Zo stillen deze twee eenzame zielen hun honger naar menselijk contact.
“Voor mij is het een liefdesverhaal; een film over onvoorwaardelijke liefde en de acceptatie van de ander,” zegt Ducournau over haar film. “Maar eigenlijk is het onmogelijk de film te pitchen. Titane is gewoon Titane.” Ducournau maakte eerder het geruchtmakende Raw, waarin twee vegetariërs zich wagen aan mensenvlees. Tijdens een screening op het filmfestival van Toronto vielen destijds meerdere mensen flauw.
★★★★★ De Volkskrant “manifest voor ongeketende creativiteit… Titane wil heel veel zeggen en doet dit op weinig subtiele, maar fysiek en cinematografisch des te imposantere wijze.”
★★★★★ Trouw “Titane is de schattigste film over een seriemoordenaar die je ooit hebt gezien… De meeste films beginnen bedeesd en bouwen op naar een climax. Titane is een climax van de eerste tot de laatste seconde.”
★★★★ NRC “alles is vloeiend en maakbaar in Titane: het lichaam, identiteit, sekse maar ook filmgenres.”
★★★★ VPRO “extreem en krankjorum.”
Het Parool “een wilde en onvoorspelbare film met enórme eierstokken.”
De Filmkrant “vol intens expliciete beelden die nooit inboeten aan intimiteit, oprechtheid en emotie.”
Kies tijdstip
- Film
‘Een van de wildste films die ooit in Cannes in première ging’ of ‘het werk van een waanzinnige visionair’. Zomaar wat persquotes over Titane, een film die het filmfestival van Cannes op zijn kop zette. Regisseur Julia Ducournau won de Gouden Palm voor beste film, als tweede vrouw na Jane Campion (The Piano).
Titane vertelt het verhaal van Alexia (een dappere debuutrol van model Agathe Rousselle) die wat littekens heeft opgelopen in haar jeugd. Alexia heeft een titanium plaat in haar hoofd, als herinnering aan een auto-ongeluk. In plaats van angst of weerzin, hebben auto’s sindsdien een enorme aantrekkingskracht op haar. Het metaal in haar hoofd windt haar op, maar maakt haar ook agressief. Nadat ze zich schuldig heeft gemaakt aan een reeks gewelddadige misdaden slaat ze op de vlucht en neemt ze de identiteit aan van een al jaren vermiste jongen, Adrien. Zijn vader, een getroebleerde brandweerman (Vincent Lindon), onthaalt Alexia liefdevol als zijn verloren zoon Adrien. Zo stillen deze twee eenzame zielen hun honger naar menselijk contact.
“Voor mij is het een liefdesverhaal; een film over onvoorwaardelijke liefde en de acceptatie van de ander,” zegt Ducournau over haar film. “Maar eigenlijk is het onmogelijk de film te pitchen. Titane is gewoon Titane.” Ducournau maakte eerder het geruchtmakende Raw, waarin twee vegetariërs zich wagen aan mensenvlees. Tijdens een screening op het filmfestival van Toronto vielen destijds meerdere mensen flauw.
★★★★★ De Volkskrant “manifest voor ongeketende creativiteit… Titane wil heel veel zeggen en doet dit op weinig subtiele, maar fysiek en cinematografisch des te imposantere wijze.”
★★★★★ Trouw “Titane is de schattigste film over een seriemoordenaar die je ooit hebt gezien… De meeste films beginnen bedeesd en bouwen op naar een climax. Titane is een climax van de eerste tot de laatste seconde.”
★★★★ NRC “alles is vloeiend en maakbaar in Titane: het lichaam, identiteit, sekse maar ook filmgenres.”
★★★★ VPRO “extreem en krankjorum.”
Het Parool “een wilde en onvoorspelbare film met enórme eierstokken.”
De Filmkrant “vol intens expliciete beelden die nooit inboeten aan intimiteit, oprechtheid en emotie.”
