In de tijd van het apartheidsregime stond het publiek in Europa niet erg open voor de cultuur uit Zuid-Afrika. Zuid-Afrikaanse jazz was praktisch alleen in London te horen waar een groot aantal musici samenspeelden in Chris Mc Gregor’s Brotherhood of Breath, een fenomenale en unieke bigband, die de typisch zangerige muziek uit dat land in Europa introduceerde.

Na het vertrek van het apartheidsregime werd de muziek en cultuur uit Zuid-Afrika in de wereld omarmd. Vooral omdat populaire artiesten, waaronder Paul Simon, dit culturele erfgoed over de hele wereld verspreidden. Dollar Brand, die na zijn bekering tot de islam zijn naam veranderde in Abdullah Ibrahim, kreeg door de toegenomen belangstelling grote bekendheid bij het publiek en groeide al snel uit tot een veel gelauwerde en onbetwiste ‘godfather’ van de Zuid-Afrikaanse jazz.

Ibrahim is een begenadigd pianist, componist en bandleider. Duke Ellington maakte in 1962 al een plaat met hem. De samenwerking beviel zo goed, dat Ellington later aan Ibrahim vroeg om als zijn vervanger op te treden en het Ellington orkest te leiden.

Ibrahim wordt tegenwoordig gezien als een van de groten van de hedendaagse jazz. In zijn muziek hoor je de invloeden van traditionele Afrikaanse songs, religieuze muziek en jazz. Als hij speelt, tuimelen de melodieën over elkaar heen en de typisch Afrikaanse swing geeft de muziek een opgewekt karakter mee.