Garden of Life

De oude man en de tuin. Een bijzonder, puur en ontroerend portret van een oude man die zijn einddagen doorbrengt in zijn tuin.

Alzheimer heeft van de wereldreiziger een beschouwende tuinman gemaakt. Terwijl de seizoenen verglijden, keert Leo langzaam weer terug naar het begin. Alsof je het omgekeerde proces van het opgroeien van een kind van nabij meemaakt, versterkt door het verkleuren en kaal worden van de natuur. “Planten doen allemaal hun best”, legt Leo uit aan het begin van de zomer, terwijl zijn handen onderzoekend glijden langs een manshoge struik, “Ze zijn net als kleine kinderen. Wees aardig, wees zacht, maar verwacht geen dingen waaraan ze niet kunnen voldoen.”

Meerdere malen op een dag maakt Leo een ronde langs de bloemen en struiken en inspecteert zorgvuldig iedere verandering. Hij voelt aan blaadjes, volgt met zijn handen kronkelende stammen naar hun oorsprong en verwijdert aandachtig, takje voor takje, alles wat plaats moet maken voor nieuwe groei.

Gefascineerd door de tederheid waarmee Leo omging met de planten en bloemen en hoe dat samen viel met zijn Alzheimer en het verlies van controle over zijn leven, besloot bekroond filmmaker Marco Niemeijer zijn schoonvader een jaar lang te filmen in zijn tuin. De ex-leraar weet zijn eigen situatie in het begin nog vaak raak en poëtisch te duiden. “Eigenlijk ben ik een vluchteling”. Terwijl dat minder wordt en de verwarring en aftakeling toenemen, ontkom je toch ook niet aan een gevoel van schoonheid en verbondenheid van onszelf met de natuur. In al zijn intimiteit staan Leo en de tuin voor iets groters.

Een hele bijzonder film. Over het langzame verdwijnen van oude mensen en hoe we hierin verbonden zijn met de natuur.