Paterson

De poëzie van details is wat Paterson bepaalt, Jim Jarmusch’s film over een buschauffeur/dichter genaamd Paterson (gespeeld door Adam Driver), die in Paterson, New Jersey woont. Inspiratie voor Jarmusch was de bundel Paterson van William Carlos Williams, waarin Williams speelt met het idee van een man die een stad representeert en vice versa.

De film laat ons een week uit het leven van Paterson zien en het verveelt geen moment. Paterson wordt wakker, eet zijn Cheerios, rijdt met zijn bus en schrijft poëzie, komt thuis bij zijn vrouw Laura (Golshifteh Farahani), loopt met haar hond naar de plaatselijke bar en drinkt een biertje. In Paterson bestaat het leven niet uit de grote momenten; het zijn de kleine, de alledaagse. Dit is waar ons leven in grote lijnen uit bestaat. Paterson de man neemt de tijd om ze op te merken, en Paterson de film geeft ons de tijd om over de betekenis van dit soort details na te denken, laat ons zien dat de essentie in de details zit.

Adam Driver speelt Paterson als een rustige, attente, aardige en vriendelijke man, die niet snel verstoord zal raken. Tegelijkertijd voel je als kijker dat er zich veel onder zijn uitdrukkingsloze stiltes afspeelt. Wat hij niet in emotie kan uitdrukken, doet hij door middel van zijn poëzie.

Paterson is pure Jarmusch. Het speelt zich af in zijn wereld, het wordt bevolkt door zijn mensen, het is traag en meditatief zonder oninteressant te zijn, het is attent, het is poëtisch, het is onnadrukkelijk essentieel. De gedichten van Paterson in de film zijn geschreven door de dichter Ron Padgett, die net als Joe Brainard en Ted Berrigan tot de tweede generatie van New York School of Poetry wordt gerekend.