State Funeral
Het is maart 1953 en Jozef Stalin wordt begraven. Iedere fase van de plechtigheden rond zijn uitvaart wordt geobserveerd.
In de traditie van zijn films over de erfenis van de Sovjet-Unie, put filmmaker Sergej Loznitsa in State Funeral uit bestaand materiaal. De bombastische bekendmaking van Stalins overlijden op 4 maart 1953, door omroepers, kranten en aanplakbiljetten, de eindeloze stoet rouwende mensen die hun ‘rode tsaar’ snikkend de laatste eer komen bewijzen en de ceremoniële bijzetting in het mausoleum. Het is allemaal vastgelegd op film.
De vaak niet eerder vertoonde beelden zijn veelal in kleur, waarbij het Kremlinrood van de bloemen, linten en vlaggen indringend afsteekt tegen de achtergrond van besneeuwde straten, grijs geklede mensen en grauwe fabrieken. Want ook op afstand van Moskou leggen arbeiders het werk stil om hun partijleider te gedenken. Een ronduit grotesk gebeuren dat pijnlijk aantoont hoe absurd de beleving van leven en dood is in een tiranniek regime.
Kies tijdstip
- filmspecial
Het is maart 1953 en Jozef Stalin wordt begraven. Iedere fase van de plechtigheden rond zijn uitvaart wordt geobserveerd.
In de traditie van zijn films over de erfenis van de Sovjet-Unie, put filmmaker Sergej Loznitsa in State Funeral uit bestaand materiaal. De bombastische bekendmaking van Stalins overlijden op 4 maart 1953, door omroepers, kranten en aanplakbiljetten, de eindeloze stoet rouwende mensen die hun ‘rode tsaar’ snikkend de laatste eer komen bewijzen en de ceremoniële bijzetting in het mausoleum. Het is allemaal vastgelegd op film.
De vaak niet eerder vertoonde beelden zijn veelal in kleur, waarbij het Kremlinrood van de bloemen, linten en vlaggen indringend afsteekt tegen de achtergrond van besneeuwde straten, grijs geklede mensen en grauwe fabrieken. Want ook op afstand van Moskou leggen arbeiders het werk stil om hun partijleider te gedenken. Een ronduit grotesk gebeuren dat pijnlijk aantoont hoe absurd de beleving van leven en dood is in een tiranniek regime.
