An UFO in Florence. Humorous portrait of the radical architect Titti Maschietto

Fabrizio Violante

An UFO in Florence volgt de lange, creatieve en kronkelige carrière van Titti Maschietto, oprichter van de radicale architectengroep UFO, aanvankelijk Groep ‘67 genoemd. De jonge architecten waren beroemd om hun overdreven, vermakelijke optredens op de universiteit en in de stad, bedoeld om de waarden van de kapitalistische cultuur te doorbreken. De film is geschoten tijdens meerdere sessies met Maschietto, in combinatie met interviews met Maschiettos tijdgenoten. Architect en filmmaker Fabrizio Violante, heeft gebruik gemaakt van snelle sneden die passen bij de energie van het onderwerp. We duiken eerst in een reflectie op de periode die aanleiding gaf tot UFO. Aangemoedigd door de overstroming van Florence, die de noodzaak tot andere omgang met de stad duidelijk maakte, en de studentenbezettingen van 1968, gingen Maschietto en zijn mede-UFO-leden de straat op om het hyperconsumentisme uit te dagen. Hoewel UFO tijdens de Biënnale van Venetië in 1978 tot een einde kwam, blijft Maschietto even kleurrijk en radicaal als altijd.

An UFO in Florence follows the long, creative and winding career of Titti Maschietto, founder of radical architects group UFO. The young architects were famous for their exaggerated, entertaining university and urban performances meant to skewer the values of capitalist culture. Shot during multiple sittings with Maschietto, and supported by interviews with Macshietto’s contemporaries, architect and filmmaker Fabrizio Violante, employs quick cuts to match the energy of the subject. We dive head first into a reflection on the period that gave rise to UFO, initially called “Group 67”. Energized by the flooding of Florence, which provided an opportunity to develop new ways of engaging with the city, and the student occupations of 1968, Maschietto and his fellow UFO members took to the streets to challenge hyper-consumerism. Though UFO came to an end during the 1978 Venice biennale, Maschietto remains as colorful and as radical as ever.
Deze voorstelling heeft al plaatsgevonden
  • filmspecial
Italië
2022
62’
Italiaans gesproken
Engels ondertiteld

An UFO in Florence volgt de lange, creatieve en kronkelige carrière van Titti Maschietto, oprichter van de radicale architectengroep UFO, aanvankelijk Groep ‘67 genoemd. De jonge architecten waren beroemd om hun overdreven, vermakelijke optredens op de universiteit en in de stad, bedoeld om de waarden van de kapitalistische cultuur te doorbreken. De film is geschoten tijdens meerdere sessies met Maschietto, in combinatie met interviews met Maschiettos tijdgenoten. Architect en filmmaker Fabrizio Violante, heeft gebruik gemaakt van snelle sneden die passen bij de energie van het onderwerp. We duiken eerst in een reflectie op de periode die aanleiding gaf tot UFO. Aangemoedigd door de overstroming van Florence, die de noodzaak tot andere omgang met de stad duidelijk maakte, en de studentenbezettingen van 1968, gingen Maschietto en zijn mede-UFO-leden de straat op om het hyperconsumentisme uit te dagen. Hoewel UFO tijdens de Biënnale van Venetië in 1978 tot een einde kwam, blijft Maschietto even kleurrijk en radicaal als altijd.

An UFO in Florence follows the long, creative and winding career of Titti Maschietto, founder of radical architects group UFO. The young architects were famous for their exaggerated, entertaining university and urban performances meant to skewer the values of capitalist culture. Shot during multiple sittings with Maschietto, and supported by interviews with Macshietto’s contemporaries, architect and filmmaker Fabrizio Violante, employs quick cuts to match the energy of the subject. We dive head first into a reflection on the period that gave rise to UFO, initially called “Group 67”. Energized by the flooding of Florence, which provided an opportunity to develop new ways of engaging with the city, and the student occupations of 1968, Maschietto and his fellow UFO members took to the streets to challenge hyper-consumerism. Though UFO came to an end during the 1978 Venice biennale, Maschietto remains as colorful and as radical as ever.