Angelo

“Kostuumdrama over een zwart kind dat wordt ontvoerd uit zijn thuisland om als mascotte voor Oostenrijkse aristocraten te dienen.”

In de vroege 18de eeuwe wordt een jongeman van de West-Afrikaanse kust meegenomen van zijn thuis om bij een steenrijke Oostenrijkse gravin (Alba Rohrwacher), niet als slaaf maar als surrogaat kind Angelo te dienen.

Hij wordt meer behandeld als huisdier dan als kind, verwend door de gravin en gebruikt voor vertier. Ze kleden hem leuk aan. Hij speelt de fluit, zingt en acteert. Angelo heeft een groot talent als acteur. Hij steelt de harten van zijn publiek, maar nooit als een gelijke, altijd als een exotische buitenstaander. Nadat hij zijn jeugd bij de gravin doorbrengt wordt hij net zo makkelijk doorgeven aan het volgende adellijk huis. De aristocraten willen allemaal wat tijd doorbrengen met dit opwindende schepsel.

In drie hoofdstukken volgen we Angelo’s leven (gespeeld door vijf verschillende acteurs) van kind tot extravagante jongeman (Makita Samba) en hofdienaar tot in zijn ouderdom en vernederend einde.

Zoals ieder Oostenrijks kind groeide Markus Schleinzer op met de succesverhalen van Angelo Soliman. Een man die het voorbeeld was van goed uitgevoerd immigratiebeleid. Een man die van ‘geluk’ mocht spreken dat hij de kans had op te groeien aan het hof van Oostenrijk. Met Angelo ontrafelt Schleinzer het ware verhaal van Angelo Soliman die werd ontvoerd van huis om te dienen als de mascotte van Oostenrijk.