Builders, housewives and the construction of modern Athens
Het moderne Athene, dat zich uitstrekt aan de voet van de Akropolis, wordt vaak negatief bekeken: overvol, lelijk en eentonig. Een mediterrane versie van informele stedenbouw die overal in de zogenaamde ontwikkelingslanden voorkomt. Builders, Housewives and the Construction of Modern Athens analyseert de explosieve groei van het naoorlogse Athene aan de hand van het meest kenmerkende gebouwtype, de ‘polykatoikia’, een kleinschalig appartementencomplex met meerdere verdiepingen (van poly, wat ‘meerdere’ betekent, en oikos , wat ‘huis’ betekent). De documentaire beschrijft de ‘polykatoikia’ als een low-tech, gemakkelijk te construeren innovatie die de naoorlogse stedelijke economie stimuleerde en de sociale transformatie van de stad in het midden van de 20e eeuw op gang bracht. De migranten die Athene binnenstroomden werden stadsburgers, die streefden naar een modern leven. Het interieur van de ‘polykatoikia’-appartementen weerspiegelt een verlangen naar moderniteit zoals zij werd geadverteerd aan huisvrouwen via films en tijdschriften. Eenvoudige aannemers werden onverwachte bondgenoten bij het ontwerpen van het interieur, waardoor bewoners invloed konden uitoefenen op hun dagelijks leven – en de vorm van de naoorlogse stad.
Sprawling beneath the Acropolis, modern Athens is commonly viewed in negative terms: congested, ugly and monotonous. A Mediterranean version of ‘informal’ urbanism prevalent throughout the so-called developing world. Builders, Housewives and the Construction of Modern Athens reassesses the explosive growth of post-war Athens through its most distinctive building type, the ‘polykatoikia’, a small-scale multi-storey apartment block (from poly, meaning ‘multiple’, and oikos, meaning ‘house’). The documentary recasts the ‘polykatoikia’ as a low-tech, easily constructible innovation that stimulated the post-war urban economy, triggering the city’s social mid-20th-century transformation, enabling the migrants who poured into Athens to become urban citizens, aspiring to a modern life. The interiors of the ‘polykatoikia’ apartments reflect a desire for modernity as marketed to housewives through films and magazines. Regular builders became unlikely allies in designing these interiors, enabling inhabitants to exert agency over their daily lives – and the shape of the post-war city.
Kies tijdstip
- filmspecial
Het moderne Athene, dat zich uitstrekt aan de voet van de Akropolis, wordt vaak negatief bekeken: overvol, lelijk en eentonig. Een mediterrane versie van informele stedenbouw die overal in de zogenaamde ontwikkelingslanden voorkomt. Builders, Housewives and the Construction of Modern Athens analyseert de explosieve groei van het naoorlogse Athene aan de hand van het meest kenmerkende gebouwtype, de ‘polykatoikia’, een kleinschalig appartementencomplex met meerdere verdiepingen (van poly, wat ‘meerdere’ betekent, en oikos , wat ‘huis’ betekent). De documentaire beschrijft de ‘polykatoikia’ als een low-tech, gemakkelijk te construeren innovatie die de naoorlogse stedelijke economie stimuleerde en de sociale transformatie van de stad in het midden van de 20e eeuw op gang bracht. De migranten die Athene binnenstroomden werden stadsburgers, die streefden naar een modern leven. Het interieur van de ‘polykatoikia’-appartementen weerspiegelt een verlangen naar moderniteit zoals zij werd geadverteerd aan huisvrouwen via films en tijdschriften. Eenvoudige aannemers werden onverwachte bondgenoten bij het ontwerpen van het interieur, waardoor bewoners invloed konden uitoefenen op hun dagelijks leven – en de vorm van de naoorlogse stad.
Sprawling beneath the Acropolis, modern Athens is commonly viewed in negative terms: congested, ugly and monotonous. A Mediterranean version of ‘informal’ urbanism prevalent throughout the so-called developing world. Builders, Housewives and the Construction of Modern Athens reassesses the explosive growth of post-war Athens through its most distinctive building type, the ‘polykatoikia’, a small-scale multi-storey apartment block (from poly, meaning ‘multiple’, and oikos, meaning ‘house’). The documentary recasts the ‘polykatoikia’ as a low-tech, easily constructible innovation that stimulated the post-war urban economy, triggering the city’s social mid-20th-century transformation, enabling the migrants who poured into Athens to become urban citizens, aspiring to a modern life. The interiors of the ‘polykatoikia’ apartments reflect a desire for modernity as marketed to housewives through films and magazines. Regular builders became unlikely allies in designing these interiors, enabling inhabitants to exert agency over their daily lives – and the shape of the post-war city.
