Cléo de 5 à 7 (1962)
In Cléo de 5 à 7 vangt regisseur Agnès Varda – de “grootmoeder van de Nouvelle Vague” – het leven in realtime, met een unieke combinatie van lichte observatie en existentiële diepgang. De film volgt twee cruciale uren uit het leven van Cléo Victoire, een jonge, beeldschone zangeres in afwachting van medische testresultaten. De mogelijkheid dat ze ernstig ziek is, werpt haar in een crisis van identiteit, ijdelheid en zingeving.
Vanaf vijf uur ’s middags dwaalt Cléo door Parijs. Ze bezoekt cafés, winkels, een waarzegster, vrienden, haar pianist, en uiteindelijk een onbekende soldaat in een park. Met elke ontmoeting verliest ze langzaam haar afstandelijke masker en komt ze dichter bij een eerlijkere versie van zichzelf.
Varda’s camera beweegt vrij en nieuwsgierig door de stad – van chique interieurs tot de levendige straten van Montparnasse – en vangt een vrouw die enerzijds object van de blik is, maar geleidelijk subject wordt van haar eigen verhaal. De film schakelt moeiteloos tussen documentaireachtige observatie en lyrische beelden, en stelt subtiel feministische vragen over hoe vrouwen gezien en geleefd worden.
Cléo de 5 à 7 is niet alleen een portret van een vrouw in transformatie, maar ook van Parijs zelf – levendig, poëtisch en vol contradicties. Varda’s mix van realisme, introspectie en vrouwelijke blik maakt deze film tot een mijlpaal in de cinema, en een sleutelwerk in zowel de Nouvelle Vague als de geschiedenis van vrouwelijke regie.
- 16:30
- alle vertoningen
Kies tijdstip
- filmspecial
In Cléo de 5 à 7 vangt regisseur Agnès Varda – de “grootmoeder van de Nouvelle Vague” – het leven in realtime, met een unieke combinatie van lichte observatie en existentiële diepgang. De film volgt twee cruciale uren uit het leven van Cléo Victoire, een jonge, beeldschone zangeres in afwachting van medische testresultaten. De mogelijkheid dat ze ernstig ziek is, werpt haar in een crisis van identiteit, ijdelheid en zingeving.
Vanaf vijf uur ’s middags dwaalt Cléo door Parijs. Ze bezoekt cafés, winkels, een waarzegster, vrienden, haar pianist, en uiteindelijk een onbekende soldaat in een park. Met elke ontmoeting verliest ze langzaam haar afstandelijke masker en komt ze dichter bij een eerlijkere versie van zichzelf.
Varda’s camera beweegt vrij en nieuwsgierig door de stad – van chique interieurs tot de levendige straten van Montparnasse – en vangt een vrouw die enerzijds object van de blik is, maar geleidelijk subject wordt van haar eigen verhaal. De film schakelt moeiteloos tussen documentaireachtige observatie en lyrische beelden, en stelt subtiel feministische vragen over hoe vrouwen gezien en geleefd worden.
Cléo de 5 à 7 is niet alleen een portret van een vrouw in transformatie, maar ook van Parijs zelf – levendig, poëtisch en vol contradicties. Varda’s mix van realisme, introspectie en vrouwelijke blik maakt deze film tot een mijlpaal in de cinema, en een sleutelwerk in zowel de Nouvelle Vague als de geschiedenis van vrouwelijke regie.
