La notte

Locatie: drijvend paviljoen
Michelangelo Antonioni

La notte is het cinematografisch opvallende vervolg op L’Avventura over het malheur van moderne stadsrelaties.

In de loop van een etmaal volgen we het echtpaar Giovanni (Marcello Mastroianni) en Lidia (Jeanne Moreau). Giovanni is door zijn succes als schrijver het gevoel met de realiteit verloren, terwijl Lidia in een existentiële crisis belandt door de terminale ziekte van een goede vriend.

De Milanese bourgeoisie waarmee ze zich tevergeefs proberen te vermaken benadrukt de vervreemding van elkaar. Terwijl Giovanni de rijke miljonairsdochter Valentina (Monica Vitti) verleidt, dwaalt Lidia verdwaasd over de straten van Milaan. Zal een laatste, wanhopige poging om de liefde van weleer te doen herleven zin hebben?

Het decor, bestaande uit de kille, moderne straten van Milaan, versterkt het gevoel van leegte. Met een minimum aan dialoog en enkel de meest noodzakelijk mimiek laat de film de vergankelijkheid van emoties zien. “Stanotte vorrei solo morire” (vanavond wil ik gewoon dood), is slechts een van de memorabele quotes uit La notte. Een film die laat zien hoe de nacht de mens verandert. Hoe ze vrijheid biedt, of juist wanhopig maakt, een andere realiteit laat zien, bewustzijn creëert en grenzen laat vervagen.

Deze voorstelling heeft al plaatsgevonden
  • filmspecial
IT
1961
122’
Italiaans, Engels, Frans. gesproken
Nederlands ondertiteld

La notte is het cinematografisch opvallende vervolg op L’Avventura over het malheur van moderne stadsrelaties.

In de loop van een etmaal volgen we het echtpaar Giovanni (Marcello Mastroianni) en Lidia (Jeanne Moreau). Giovanni is door zijn succes als schrijver het gevoel met de realiteit verloren, terwijl Lidia in een existentiële crisis belandt door de terminale ziekte van een goede vriend.

De Milanese bourgeoisie waarmee ze zich tevergeefs proberen te vermaken benadrukt de vervreemding van elkaar. Terwijl Giovanni de rijke miljonairsdochter Valentina (Monica Vitti) verleidt, dwaalt Lidia verdwaasd over de straten van Milaan. Zal een laatste, wanhopige poging om de liefde van weleer te doen herleven zin hebben?

Het decor, bestaande uit de kille, moderne straten van Milaan, versterkt het gevoel van leegte. Met een minimum aan dialoog en enkel de meest noodzakelijk mimiek laat de film de vergankelijkheid van emoties zien. “Stanotte vorrei solo morire” (vanavond wil ik gewoon dood), is slechts een van de memorabele quotes uit La notte. Een film die laat zien hoe de nacht de mens verandert. Hoe ze vrijheid biedt, of juist wanhopig maakt, een andere realiteit laat zien, bewustzijn creëert en grenzen laat vervagen.