Muriel ou le temps d’un retour
Hélène Aughain (Delphine Seyrig) is een antiekhandelaar en woont samen met haar stiefzoon Bernard (Jean-Baptiste Thiérrée) in het dorpje Boulogne. Bernard heeft in Algerije gevochten en lijdt onder een herinnering waarin een medesoldaat een Arabisch meisje genaamd Muriel martelt. Ondertussen wordt Helene bezocht door een geliefde uit het verleden, Alphonse ((Jean-Pierre Kérien), die vergezeld wordt door zijn twintigjarige minnares. Helene ontsnapt aan de realiteit van haar leeftijd en eenzaamheid door nieuw leven te blazen in herinneringen van vergane liefde. Het verhaal, zoals herinneringen en intenties, is sprongsgewijs; het verleden wordt verhuld door schuld, misinterpretaties en gemiste kansen. Schijn bedriegt; alles verandert.
Muriel ou le temps d’un retour was Resnais’ derde speelfilm. Thema’s als herinneringen, de banaliteit van de middenklasse, herenigingen, herinnering, wraak en het naast elkaar bestaan van oud en nieuw komen aan bod. Maar belangrijker nog wel was dat de film refereerde naar de controversiële Algerijnse burgeroorlog die nog maar net tot een einde was gebracht. De film was een tweede samenwerking met schrijver Jean Cayrol met wie Resnais ook het scenario van Nuit et brouillard (1955) had geschreven.
De film ging in 1963 in première in Parijs en werd daarna op Venice Film Festival vertoond. Als cinema een equivalent had voor het modernistisch meesterschap zoals in de muziek, schilderkunst of literatuur dan was Resnais zonder meer de meest vooraanstaande beoefenaar geweest met Muriel et le temps d’un retour; een van zijn vroegste en grootste successen.
Hélène Aughain (Delphine Seyrig) is an antiques dealer who lives in the small French village of Boulogne together with her stepson, Bernard (Jean-Baptiste Thiérrée), a veteran of the Algerian War. Bernard is suffering from a war memory when a fellow soldier tortured an Arab girl called Muriel. Meanwhile, Hélène is visited by a past lover, Alphonse (Jean-Pierre Kérien) who appears accompanied by a 20-year-old mistress (Nita Klein). Yet Hélène still strives to escape the reality of her age and loneliness by breathing life into a faded memory of a past love. The narrative, like memory and intention, is jumpy, the past obscured by guilt, misperceptions, and missed possibilities. Appearances deceive, things change.
Muriel ou le temps d’un retour was Resnais’s third feature film. The themes it covers revolve around middle-class banality, reunion, revenge and the juxtaposition of old and new. Most importantly, the film makes a reference to the controversial subject of the Algerian War, which had recently been brought to an end. The film was Resnais’s second collaboration with Jean Cayrol, who had also written the screenplay of Nuit et brouillard (1955).
The film was first presented in Paris in 1963 and was then shown at the Venice Film Festival. If cinema has its equivalents to the master modernists of music, painting, or literature, then one of the tradition’s foremost practitioners is undoubtedly Alain Resnais — and Muriel, ou le temps d’un retour which represents one of his earliest, and greatest, triumphs.
Kies tijdstip
- filmspecial
Hélène Aughain (Delphine Seyrig) is een antiekhandelaar en woont samen met haar stiefzoon Bernard (Jean-Baptiste Thiérrée) in het dorpje Boulogne. Bernard heeft in Algerije gevochten en lijdt onder een herinnering waarin een medesoldaat een Arabisch meisje genaamd Muriel martelt. Ondertussen wordt Helene bezocht door een geliefde uit het verleden, Alphonse ((Jean-Pierre Kérien), die vergezeld wordt door zijn twintigjarige minnares. Helene ontsnapt aan de realiteit van haar leeftijd en eenzaamheid door nieuw leven te blazen in herinneringen van vergane liefde. Het verhaal, zoals herinneringen en intenties, is sprongsgewijs; het verleden wordt verhuld door schuld, misinterpretaties en gemiste kansen. Schijn bedriegt; alles verandert.
Muriel ou le temps d’un retour was Resnais’ derde speelfilm. Thema’s als herinneringen, de banaliteit van de middenklasse, herenigingen, herinnering, wraak en het naast elkaar bestaan van oud en nieuw komen aan bod. Maar belangrijker nog wel was dat de film refereerde naar de controversiële Algerijnse burgeroorlog die nog maar net tot een einde was gebracht. De film was een tweede samenwerking met schrijver Jean Cayrol met wie Resnais ook het scenario van Nuit et brouillard (1955) had geschreven.
De film ging in 1963 in première in Parijs en werd daarna op Venice Film Festival vertoond. Als cinema een equivalent had voor het modernistisch meesterschap zoals in de muziek, schilderkunst of literatuur dan was Resnais zonder meer de meest vooraanstaande beoefenaar geweest met Muriel et le temps d’un retour; een van zijn vroegste en grootste successen.
Hélène Aughain (Delphine Seyrig) is an antiques dealer who lives in the small French village of Boulogne together with her stepson, Bernard (Jean-Baptiste Thiérrée), a veteran of the Algerian War. Bernard is suffering from a war memory when a fellow soldier tortured an Arab girl called Muriel. Meanwhile, Hélène is visited by a past lover, Alphonse (Jean-Pierre Kérien) who appears accompanied by a 20-year-old mistress (Nita Klein). Yet Hélène still strives to escape the reality of her age and loneliness by breathing life into a faded memory of a past love. The narrative, like memory and intention, is jumpy, the past obscured by guilt, misperceptions, and missed possibilities. Appearances deceive, things change.
Muriel ou le temps d’un retour was Resnais’s third feature film. The themes it covers revolve around middle-class banality, reunion, revenge and the juxtaposition of old and new. Most importantly, the film makes a reference to the controversial subject of the Algerian War, which had recently been brought to an end. The film was Resnais’s second collaboration with Jean Cayrol, who had also written the screenplay of Nuit et brouillard (1955).
The film was first presented in Paris in 1963 and was then shown at the Venice Film Festival. If cinema has its equivalents to the master modernists of music, painting, or literature, then one of the tradition’s foremost practitioners is undoubtedly Alain Resnais — and Muriel, ou le temps d’un retour which represents one of his earliest, and greatest, triumphs.
