Providence
Clive Langham (John Gielgud), een vaak dronken auteur in slechte conditie, brengt een beschoten avond op zijn landgoed op Rhode Island door terwijl hij werkt aan zijn nieuwe roman. De karakters in dit melodrama zijn gebaseerd op zijn eigen familieleden waaronder zijn eigen twee zoons Kevid (David Warner) en Claude (Dirk Bogarde), en zijn vrouw Sonia (Ellen Burstyn). Hij stelt zich een bittere liefdestriangel voor vol wrok en zware symboliek tussen de drie protagonisten. Wanneer zijn echt levende familie verschijnt voor een maaltijd met Clive, blijken zij totaal niet de verbitterde, slinkse spelers in de door drank gevoede fictie van de auteur te zijn.
Dit drama over een afgunstige, alcoholische schrijver bevat accenten van speels surrealisme en terugkerende personages die belemmerd worden door het geheugen, dat zo typisch is voor Franse regisseurs. Providence is Resnais’ eerste Engelstalige film.
Hoewel Providence de critici verdeelde tussen hen die verheugd waren met de referenties naar stripverhalen en anderen die zich irriteerden over zijn artistieke pretenties, domineerde het de Cesar Awards, het Franse equivalent voor de Oscars. Providence won er zeven waaronder de prijs voor beste regisseur.
Clive Langham (John Gielgud), a drunken author in bad health who spends an increasingly intoxicated evening at his Rhode Island estate working on a new novel. The characters in this new melodramatic novel are based on his own family members, including his two sons Kevin (David Warner) and Claude (Dirk Bogarde), and his wife Sonia (Ellen Burstyn). He imagines a bitter love triangle full of spite and heavy symbolism between the three protagonists. When his real-life family appears for a meal with Clive, they are not quite the embittered, devious players in the author’s booze-fueled fiction.
This drama about a spiteful, alcoholic novelist was Resnais first English-language film and it contains the director’s typically playful surrealist touches and recurring use of characters shackled by memory.
Although dividing critics between those delighted with Resnais’ comic flourishes and others annoyed by his arty pretensions, Providence swept the Cesar Awards, France’s Oscar equivalent, winning seven including Best Director for Resnais.
Kies tijdstip
- filmspecial
Clive Langham (John Gielgud), een vaak dronken auteur in slechte conditie, brengt een beschoten avond op zijn landgoed op Rhode Island door terwijl hij werkt aan zijn nieuwe roman. De karakters in dit melodrama zijn gebaseerd op zijn eigen familieleden waaronder zijn eigen twee zoons Kevid (David Warner) en Claude (Dirk Bogarde), en zijn vrouw Sonia (Ellen Burstyn). Hij stelt zich een bittere liefdestriangel voor vol wrok en zware symboliek tussen de drie protagonisten. Wanneer zijn echt levende familie verschijnt voor een maaltijd met Clive, blijken zij totaal niet de verbitterde, slinkse spelers in de door drank gevoede fictie van de auteur te zijn.
Dit drama over een afgunstige, alcoholische schrijver bevat accenten van speels surrealisme en terugkerende personages die belemmerd worden door het geheugen, dat zo typisch is voor Franse regisseurs. Providence is Resnais’ eerste Engelstalige film.
Hoewel Providence de critici verdeelde tussen hen die verheugd waren met de referenties naar stripverhalen en anderen die zich irriteerden over zijn artistieke pretenties, domineerde het de Cesar Awards, het Franse equivalent voor de Oscars. Providence won er zeven waaronder de prijs voor beste regisseur.
Clive Langham (John Gielgud), a drunken author in bad health who spends an increasingly intoxicated evening at his Rhode Island estate working on a new novel. The characters in this new melodramatic novel are based on his own family members, including his two sons Kevin (David Warner) and Claude (Dirk Bogarde), and his wife Sonia (Ellen Burstyn). He imagines a bitter love triangle full of spite and heavy symbolism between the three protagonists. When his real-life family appears for a meal with Clive, they are not quite the embittered, devious players in the author’s booze-fueled fiction.
This drama about a spiteful, alcoholic novelist was Resnais first English-language film and it contains the director’s typically playful surrealist touches and recurring use of characters shackled by memory.
Although dividing critics between those delighted with Resnais’ comic flourishes and others annoyed by his arty pretensions, Providence swept the Cesar Awards, France’s Oscar equivalent, winning seven including Best Director for Resnais.
