Sunless Shadows
Sunless Shadows is de openingsfilm van IDFA!
In een Iraanse jeugdgevangenis zit een groep minderjarige meisjes hun straf uit voor een zware misdaad: de moord op hun vader, hun echtgenoot of een ander mannelijk familielid. De bijzondere band die filmmaker Mehrdad Oskouei met hen opbouwde, is voelbaar in observaties van openhartige onderlinge gesprekken en speels gestoei, en privé-momenten waarin ze vertellen over de gevolgen van, en soms de redenen voor hun daad.
Soms laat hij hen alleen met zijn camera, die zij dan gebruiken om zich te richten tot hun overleden slachtoffers of hun medeplegers – drie van de meisjes pleegden de moord samen met hun moeders, die in een andere gevangenis hun executie afwachten.
In tegenstelling tot de veel troostelozer situatie van deze moeders, hangt in de woonvertrekken van de meisjes – een gezamenlijke cel die aanvoelt als een grote meisjesslaapkamer, een leslokaal en een groene binnenplaats waar een nestje eendenkuikens rondwaggelt – een bijna zorgeloze sfeer. Gaandeweg begint het te dagen dat deze gesloten vrouwenwereld niet alleen een gevangenis is, maar ook een plek die haar bewoners afschermt van een samenleving waarin mannen op vaak agressieve wijze de dienst uitmaken.
In an Iranian juvenile detention center, a group of adolescent girls serve their sentence for the grave crime of murdering their father, their husband or another male family member. Filmmaker Mehrdad Oskouei built a remarkable relationship with these inmates, whose frank conversations and playful interactions he observes, and who privately open up about the consequences of, and sometimes the reasons for, their action.
Occasionally he leaves them alone with the camera, allowing it to become a tool for them to address both their victims in the afterlife and their accomplices—three of the girls committed their father’s killing together with their mothers, who are now on death row.
Contrasting with the much gloomier situation of these mothers, theatmosphere in the girls’ living quarters—a shared cell with a teenage bedroom feel, a classroom and a green courtyard where a bunch of ducklings scuttle about—seems almost carefree. It gradually starts to dawn on us that apart from being a prison, this closed, all-female environment is also a shelter from an aggressively male-dominated society.
Kies tijdstip
- filmspecial
Sunless Shadows is de openingsfilm van IDFA!
In een Iraanse jeugdgevangenis zit een groep minderjarige meisjes hun straf uit voor een zware misdaad: de moord op hun vader, hun echtgenoot of een ander mannelijk familielid. De bijzondere band die filmmaker Mehrdad Oskouei met hen opbouwde, is voelbaar in observaties van openhartige onderlinge gesprekken en speels gestoei, en privé-momenten waarin ze vertellen over de gevolgen van, en soms de redenen voor hun daad.
Soms laat hij hen alleen met zijn camera, die zij dan gebruiken om zich te richten tot hun overleden slachtoffers of hun medeplegers – drie van de meisjes pleegden de moord samen met hun moeders, die in een andere gevangenis hun executie afwachten.
In tegenstelling tot de veel troostelozer situatie van deze moeders, hangt in de woonvertrekken van de meisjes – een gezamenlijke cel die aanvoelt als een grote meisjesslaapkamer, een leslokaal en een groene binnenplaats waar een nestje eendenkuikens rondwaggelt – een bijna zorgeloze sfeer. Gaandeweg begint het te dagen dat deze gesloten vrouwenwereld niet alleen een gevangenis is, maar ook een plek die haar bewoners afschermt van een samenleving waarin mannen op vaak agressieve wijze de dienst uitmaken.
In an Iranian juvenile detention center, a group of adolescent girls serve their sentence for the grave crime of murdering their father, their husband or another male family member. Filmmaker Mehrdad Oskouei built a remarkable relationship with these inmates, whose frank conversations and playful interactions he observes, and who privately open up about the consequences of, and sometimes the reasons for, their action.
Occasionally he leaves them alone with the camera, allowing it to become a tool for them to address both their victims in the afterlife and their accomplices—three of the girls committed their father’s killing together with their mothers, who are now on death row.
Contrasting with the much gloomier situation of these mothers, theatmosphere in the girls’ living quarters—a shared cell with a teenage bedroom feel, a classroom and a green courtyard where a bunch of ducklings scuttle about—seems almost carefree. It gradually starts to dawn on us that apart from being a prison, this closed, all-female environment is also a shelter from an aggressively male-dominated society.
