Pianist Thomas Enhco is een grootheid in zijn eigen land Frankrijk. De twintiger behoort tot een groep innovatieve muzikanten die zeer tot de verbeelding spreekt. Didier Lockwood ontdekte Enhco al op negenjarige leeftijd toen hij zich manifesteerde als een talentvol violist. Kort daarna begon hij ook piano te spelen.

Op achttienjarige leeftijd debuteerde de Parijzenaar met het album Esquisse, dat door meesterdrummer Peter Erskine werd gesponsord. Daarop werd duidelijk dat Enhco in zijn composities raakvlakken met klassieke muziek zoekt. Er volgden met Someday My Prince Will Come en Fireflies nog twee ferme albums en tussendoor schreef hij de filmmuziek voor Les cinq parties du monde en nam hij een cd op met drummer Jack DeJohnette en bassist John Patitucci. Vooral zijn lyrische manier van pianospelen en Enhco’s vermogen om te improviseren zijn bijzonder.

In 2015 kwam het prachtige soloalbum Feathers uit en debuteerde Enhco op het North Sea Jazz festival. WrittenInMusic over dit concert:

“Thomas Enhco was de grote held van de tweede dag North Sea Jazz 2015. In de Volga, de bovenste zaal van het festival, was het waar zaterdag het absolute hoogtepunt van North Sea Jazz van de avond gezien kon worden. De ware geboorte van nieuwe jazzheld Thomas Enhco en zijn trio. Het was kwart voor tien zaterdagavond toen de jonge Franse pianist Thomas Enhco met zijn trio het podium van de Volga betrad en vanaf dat moment was alles anders. In heel lange tijd een niet zo bevlogen groep muzikanten op het podium op North Sea Jazz zien staan. Dat Enhco al op zijn 25ste tot de allergrootste behoort hadden we op basis van zijn voortreffelijke laatste trioalbum Fireflies, zijn optredens op Jazz Middelheim vorig jaar en zijn solo meesterstuk Feathers van afgelopen voorjaar al kunnen weten maar dat hij zo snel als muzikant doorgroeit nog niet. Ongelooflijk wat deze zo jonge pianist op een zo jonge leeftijd al aan spel laat zien en met wat voor een ongelooflijk spelplezier en bezieling. Niet alleen een magistraal spelende Enhco zelf maar zeker ook de voortreffelijke bassist Jérémy Bruyère maakte grote indruk. Vernuftig heen en weer balancerend tussen strijkstok en heerlijk plukkend, stuwend basspel met steeds exact de juiste frasering en emotie was Bruyère de prachtige aanvulling op Enhco’s prachtspel. Drummer Nicolas Charlier sloot daar met zijn fijne spel dan weer naadloos op aan. Wat een optreden was dit zeg! Echt alles klopte! Laat dit trio zo snel mogelijk terugkomen!”