El 47
Het inspirerende en waargebeurde verhaal van El 47 speelt zich af in de late jaren 70, met als hoofdrolspeler de buschauffeur Manolo Vital die ervoor knokte dat Torre Baró – een geïsoleerde zelfgebouwde sloppenwijk aan de rand van Barcelona – werd opgenomen in de stad. Torre Baró werd gebouwd tijdens de economische hoogconjunctuur van Spanje door binnenlandse migranten, maar bleef lange tijd afgesneden van basisvoorzieningen als water, elektriciteit en openbaar vervoer. Toen gemeentefunctionarissen als reden aanvoerden dat bussen niet door de steile, nauwe straatjes konden rijden, nam Manolo het recht in eigen hand. Hij kaapte zijn eigen bus en reed weg 47 op naar het centrale plein, waarmee het ongelijk van de stad was bewezen.
De film is een krachtige ode aan buurtactivisme en het belang van protest. Vol warmte, humor en authenticiteit wordt een portret geschilderd van een volksheld die bureaucratische traagheid uitdaagt en uitgroeit tot symbool voor de waardigheid van de arbeidersklasse en stedelijke rechtvaardigheid. Het is een herinnering dat ook zij die zich in de marge bevinden deel uitmaken van de maatschappij.
Set in the late 1970’s, El 47 tells the inspiring true story of Manolo Vital, a bus driver and community leader who helped transform Torre Baró – a self-built neighborhood on the fringes of Barcelona – from an isolated slum into a part of the city. Established by internal immigrants during Spain’s economic boom, Torre Baró was long denied basic infrastructure like water, electricity, and public transport. When officials claimed that buses couldn’t climb its steep, narrow streets, Manolo took matters into his own hands: he hijacked his own bus and drove route 47 to the central square, proving the city wrong.
At its heart, the film is a powerful celebration of civic activism and the value of mobilization. With warmth, humor and commitment to authenticity, the film paints the portrait of a popular hero, who challenges institutional inertia, becoming a symbol of working class dignity and urban justice, and suggests that communities at the margins of the city don’t need to be marginalized.
- 20:00
Kies tijdstip
- filmspecial
Het inspirerende en waargebeurde verhaal van El 47 speelt zich af in de late jaren 70, met als hoofdrolspeler de buschauffeur Manolo Vital die ervoor knokte dat Torre Baró – een geïsoleerde zelfgebouwde sloppenwijk aan de rand van Barcelona – werd opgenomen in de stad. Torre Baró werd gebouwd tijdens de economische hoogconjunctuur van Spanje door binnenlandse migranten, maar bleef lange tijd afgesneden van basisvoorzieningen als water, elektriciteit en openbaar vervoer. Toen gemeentefunctionarissen als reden aanvoerden dat bussen niet door de steile, nauwe straatjes konden rijden, nam Manolo het recht in eigen hand. Hij kaapte zijn eigen bus en reed weg 47 op naar het centrale plein, waarmee het ongelijk van de stad was bewezen.
De film is een krachtige ode aan buurtactivisme en het belang van protest. Vol warmte, humor en authenticiteit wordt een portret geschilderd van een volksheld die bureaucratische traagheid uitdaagt en uitgroeit tot symbool voor de waardigheid van de arbeidersklasse en stedelijke rechtvaardigheid. Het is een herinnering dat ook zij die zich in de marge bevinden deel uitmaken van de maatschappij.
Set in the late 1970’s, El 47 tells the inspiring true story of Manolo Vital, a bus driver and community leader who helped transform Torre Baró – a self-built neighborhood on the fringes of Barcelona – from an isolated slum into a part of the city. Established by internal immigrants during Spain’s economic boom, Torre Baró was long denied basic infrastructure like water, electricity, and public transport. When officials claimed that buses couldn’t climb its steep, narrow streets, Manolo took matters into his own hands: he hijacked his own bus and drove route 47 to the central square, proving the city wrong.
At its heart, the film is a powerful celebration of civic activism and the value of mobilization. With warmth, humor and commitment to authenticity, the film paints the portrait of a popular hero, who challenges institutional inertia, becoming a symbol of working class dignity and urban justice, and suggests that communities at the margins of the city don’t need to be marginalized.
