Pather Panchali
Pather Panchali is het regiedebuut van de Indiase filmmaker Satyajit Ray en tevens het eerste deel van Ray’s Apu Trilogie.
Het jongetje Apu groeit in de twintiger jaren van de vorige eeuw op in een straatarme Bengaalse familie. Zijn vader – een dichter annex priester – verdient niet genoeg om het gezin te onderhouden, zijn zus steelt fruit van de buren, en ook zijn moeder moet zich in allerlei bochten wringen om haar gezin en een oude tante eten te kunnen voorschotelen. Wanneer de vader het gezin verlaat in een poging voor betere omstandigheden te zorgen, wordt Apu’s familie door rampspoed getroffen.
Hoewel Pather Panchali (een ode aan de weg) geen moment nalaat het harde leven en de barre omstandigheden op het Bengaalse platteland te verhullen, biedt scenarioschrijver/regisseur Satyajit Ray voortdurend tegenwicht in de vorm van liefdevolle en lyrische scènes, humor en poëzie. Zijn sterke documentaire stijl wordt betiteld als magisch en observerend. In zijn internationaal gelauwerde debuut komen universele thema’s als armoede, de hoop op een beter bestaan, liefde, ouderdom, de magie van de kindertijd, dood en geboorte aan bod.
Pather Panchali, gebaseerd op het gelijknamige boek van Bibhutibhushan Bandopadhyay, is de eerste Indiase film die wereldwijd waardering oogstte en de belangstelling voor de Indiase cinema op gang bracht.
“As deeply beautiful and plainly poetic as many movie ever made. Rare and exquisite.” L.A. Weekly
Pather Panchali won verschillende internationale prijzen waaronder Best Human Document, Cannes Film Festival (1956), en Best Picture én Best Director, San Francisco International Film Festival (1957). De muziek van Ravi Shankar behoort tot de vijftig beste soundtracks aller tijden. In 1992 ontving Satyajit Ray een ere-Oscar voor zijn totale oeuvre.
Kies tijdstip
- filmspecial
Pather Panchali is het regiedebuut van de Indiase filmmaker Satyajit Ray en tevens het eerste deel van Ray’s Apu Trilogie.
Het jongetje Apu groeit in de twintiger jaren van de vorige eeuw op in een straatarme Bengaalse familie. Zijn vader – een dichter annex priester – verdient niet genoeg om het gezin te onderhouden, zijn zus steelt fruit van de buren, en ook zijn moeder moet zich in allerlei bochten wringen om haar gezin en een oude tante eten te kunnen voorschotelen. Wanneer de vader het gezin verlaat in een poging voor betere omstandigheden te zorgen, wordt Apu’s familie door rampspoed getroffen.
Hoewel Pather Panchali (een ode aan de weg) geen moment nalaat het harde leven en de barre omstandigheden op het Bengaalse platteland te verhullen, biedt scenarioschrijver/regisseur Satyajit Ray voortdurend tegenwicht in de vorm van liefdevolle en lyrische scènes, humor en poëzie. Zijn sterke documentaire stijl wordt betiteld als magisch en observerend. In zijn internationaal gelauwerde debuut komen universele thema’s als armoede, de hoop op een beter bestaan, liefde, ouderdom, de magie van de kindertijd, dood en geboorte aan bod.
Pather Panchali, gebaseerd op het gelijknamige boek van Bibhutibhushan Bandopadhyay, is de eerste Indiase film die wereldwijd waardering oogstte en de belangstelling voor de Indiase cinema op gang bracht.
“As deeply beautiful and plainly poetic as many movie ever made. Rare and exquisite.” L.A. Weekly
Pather Panchali won verschillende internationale prijzen waaronder Best Human Document, Cannes Film Festival (1956), en Best Picture én Best Director, San Francisco International Film Festival (1957). De muziek van Ravi Shankar behoort tot de vijftig beste soundtracks aller tijden. In 1992 ontving Satyajit Ray een ere-Oscar voor zijn totale oeuvre.
Meer informatie over de film en de regisseur op www.satyajitray.org.
