Vorig jaar stond hij nog op het North Sea Jazz Festival, maar de laatste keer dat Roy Hargrove een clubconcert gaf in Rotterdam was in april 2007, toen ook in LantarenVenster. Hoogste tijd dus om de populaire jazztrompettist weer eens uit te nodigen!
Hargrove (1969) is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de hardbop: de melodieuze en soulvolle variant van bebop. Altijd op zoek naar nieuwe kleur en uitdaging in zijn spel, weet hij steeds weer een onuitwisbare indruk te maken.
Sinds zijn eerste concert in Nederland, in 1986, ontpopte Hargrove zich als een zeer avontuurlijk en veelzijdig jazzmusicus. In 1987 werd hij onder de hoede genomen van Wynton Marsalis, die hem introduceerde bij spelers als Bobby Watson, Ricky Ford en Carl Allen. Roy maakte zichzelf geliefd met een felle, no-nonsense stijl die volstrekt op zichzelf staat en weinig verwantschap vertoont met voorgangers.
De trompettist beperkt zich niet tot een vastomlijnd speelterrein maar heeft verschillende pijlen op zijn boog. Met zijn kwintet laat hij straight ahead-jazz horen, hij maakte met Emergence een prachtig bigbandjazz album, en met zijn RH Factor kiest hij meer het pad van funk en hiphop. Hargrove flirt regelmatig met de zogenaamde new classic soul, door mee te spelen op belangrijke platen van Erykah Badu, Q-Tip en D’Angelo.
Inmiddels kan Roy een echte ster worden genoemd. Hij is een publiekslieveling van vele festivals, concertzalen en clubs.
- muziek
Vorig jaar stond hij nog op het North Sea Jazz Festival, maar de laatste keer dat Roy Hargrove een clubconcert gaf in Rotterdam was in april 2007, toen ook in LantarenVenster. Hoogste tijd dus om de populaire jazztrompettist weer eens uit te nodigen!
Hargrove (1969) is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de hardbop: de melodieuze en soulvolle variant van bebop. Altijd op zoek naar nieuwe kleur en uitdaging in zijn spel, weet hij steeds weer een onuitwisbare indruk te maken.
Sinds zijn eerste concert in Nederland, in 1986, ontpopte Hargrove zich als een zeer avontuurlijk en veelzijdig jazzmusicus. In 1987 werd hij onder de hoede genomen van Wynton Marsalis, die hem introduceerde bij spelers als Bobby Watson, Ricky Ford en Carl Allen. Roy maakte zichzelf geliefd met een felle, no-nonsense stijl die volstrekt op zichzelf staat en weinig verwantschap vertoont met voorgangers.
De trompettist beperkt zich niet tot een vastomlijnd speelterrein maar heeft verschillende pijlen op zijn boog. Met zijn kwintet laat hij straight ahead-jazz horen, hij maakte met Emergence een prachtig bigbandjazz album, en met zijn RH Factor kiest hij meer het pad van funk en hiphop. Hargrove flirt regelmatig met de zogenaamde new classic soul, door mee te spelen op belangrijke platen van Erykah Badu, Q-Tip en D’Angelo.
Inmiddels kan Roy een echte ster worden genoemd. Hij is een publiekslieveling van vele festivals, concertzalen en clubs.
Bezetting:
Roy Hargrove - trompet, bugel
Justin Robinson - altsaxofoon, fluit
Sullivan Fortner - piano
Ameen Saleem - contrabas
Quincy Phillips - drums
