Le bonheur

Agnès Varda

Omdat Varda Par Agnès, de laatste film van de dit jaar overleden regisseur Agnès Varda, op 28 november in de bioscoop verschijnt vertonen we haar prachtige speelfilm Le Bonheur twee keer in december.

Een (a)morele vertelling: een jonge meubelmaker houdt van zijn vrouw, hun kinderen en de natuur. En hij wordt ook verliefd op een andere vrouw. Het gezinsgeluk stokt, maar het leven gaat gewoon door.

Varda raakte geïntrigeerd door foto’s waarvan het geluk afstraalt: is iedereen uit zo’n familie, geschaard rond een lange tafel onder een lommerrijke boom, ook echt gelukkig? Als hoofdrolspelers voor haar relaas over burgermansgeluk en overspel koos zij een acteur met diens eigen gezin dat zij – zeker in het begin – in ware cinéma vérité stijl volgde. Verder visualiseerde zij het overbekende drama in het kleurscala van impressionistische schilders à la Auguste Renoir, aanvankelijk helder, later herfstig.

Varda’s fraaie stilering van deze (a)morele vertelling werd indertijd wel bewonderd, maar juist het feit dat zij geen veroordelingen inbouwde lokte heftige discussies uit.

Deze voorstelling heeft al plaatsgevonden
  • filmspecial
Frankrijk
1965
79’
Frans gesproken
Engels ondertiteld
12

Omdat Varda Par Agnès, de laatste film van de dit jaar overleden regisseur Agnès Varda, op 28 november in de bioscoop verschijnt vertonen we haar prachtige speelfilm Le Bonheur twee keer in december.

Een (a)morele vertelling: een jonge meubelmaker houdt van zijn vrouw, hun kinderen en de natuur. En hij wordt ook verliefd op een andere vrouw. Het gezinsgeluk stokt, maar het leven gaat gewoon door.

Varda raakte geïntrigeerd door foto’s waarvan het geluk afstraalt: is iedereen uit zo’n familie, geschaard rond een lange tafel onder een lommerrijke boom, ook echt gelukkig? Als hoofdrolspelers voor haar relaas over burgermansgeluk en overspel koos zij een acteur met diens eigen gezin dat zij – zeker in het begin – in ware cinéma vérité stijl volgde. Verder visualiseerde zij het overbekende drama in het kleurscala van impressionistische schilders à la Auguste Renoir, aanvankelijk helder, later herfstig.

Varda’s fraaie stilering van deze (a)morele vertelling werd indertijd wel bewonderd, maar juist het feit dat zij geen veroordelingen inbouwde lokte heftige discussies uit.