“Garbarek lijkt de stilte, de ongerepte natuur en eindeloze fjorden van Noorwegen uit zijn saxofoon te blazen. Je ziet het voor je hoe hij ergens in dat ruige Noorse landschap staat te spelen, in de vrieskou, ademwolkjes komen uit zijn hoorn.” – het Parool
Evenals vele Scandinavische muzikanten staat ook de Noorse saxofonist Jan Garbarek bekend om zijn ijzige, ruimtelijke geluid en zijn veelvuldige gebruik van lange noten.
Het horen van John Coltrane op de radio werkte als een openbaring bij de toen veertienjarige Jan Garbarek. Hij kocht een handboek voor de saxofoon, oefende de vingerzettingen nog voor hij een instrument had en de rest is geschiedenis.
Scandinavië was in de jaren zestig een toevluchtsoord voor Amerikaanse muzikanten en Garbarek liet geen kans onbenut om mensen als Dexter Gordon en Johnny Griffin live aan het werk te zien. Naast John Coltrane hadden ook Don Cherry en vooral George Russell veel invloed op het spel en de filosofie van Garbarek.
In 1969 nodigt Manfred Eicher Garbarek uit een opname te maken voor het in oprichting zijnde ECM Records. Afric Pepperbird verscheen in 1970 en betekende voor Garbarek de overstap naar internationale jazzpodia.
In zijn veertigjarige carrière werkte Garbarek samen met onder meer Bill Frisell, Anouar Brahem en Keith Jarrett. Meest bekend is hij waarschijnlijk van Officium uit 1994, een samenwerking met het Britse Hilliard Ensemble. De combinatie van jazz en oude muziek sloeg in als een bom, voerde de eindejaarslijstjes aan en stond weken in de hitlijsten.
“Garbarek lijkt de stilte, de ongerepte natuur en eindeloze fjorden van Noorwegen uit zijn saxofoon te blazen. Je ziet het voor je hoe hij ergens in dat ruige Noorse landschap staat te spelen, in de vrieskou, ademwolkjes komen uit zijn hoorn.” – het Parool
Evenals vele Scandinavische muzikanten staat ook de Noorse saxofonist Jan Garbarek bekend om zijn ijzige, ruimtelijke geluid en zijn veelvuldige gebruik van lange noten.
Het horen van John Coltrane op de radio werkte als een openbaring bij de toen veertienjarige Jan Garbarek. Hij kocht een handboek voor de saxofoon, oefende de vingerzettingen nog voor hij een instrument had en de rest is geschiedenis.
Scandinavië was in de jaren zestig een toevluchtsoord voor Amerikaanse muzikanten en Garbarek liet geen kans onbenut om mensen als Dexter Gordon en Johnny Griffin live aan het werk te zien. Naast John Coltrane hadden ook Don Cherry en vooral George Russell veel invloed op het spel en de filosofie van Garbarek.
In 1969 nodigt Manfred Eicher Garbarek uit een opname te maken voor het in oprichting zijnde ECM Records. Afric Pepperbird verscheen in 1970 en betekende voor Garbarek de overstap naar internationale jazzpodia.
In zijn veertigjarige carrière werkte Garbarek samen met onder meer Bill Frisell, Anouar Brahem en Keith Jarrett. Meest bekend is hij waarschijnlijk van Officium uit 1994, een samenwerking met het Britse Hilliard Ensemble. De combinatie van jazz en oude muziek sloeg in als een bom, voerde de eindejaarslijstjes aan en stond weken in de hitlijsten.
Bezetting:
Jan Garbarek - saxofoon
Eberhard Weber - bas
Rainer Brüninghaus - piano
Manu Katché - drums
