Sprookjes van de hedendaagse stad

==Rotterdam Scene Through a Bubble==
Sonia Herman Dolz , 1988, 29′, 16mm

Bij de fontein op het Hofplein blaast een raadselachtige houten figuur bellen waar de stad in gevangen wordt. Andere figuren blazen op hun beurt leven in de stad door hun eigen kunsten. Begeesterd door marionettenmeester Jordi Bertran wordt de stad een podium om zichzelf te tonen. Bovenal zit er muziek in Rotterdam.

De film is een samengaan van verschillende kunstvormen, en markeert daarmee een periode waarin Rotterdam zich wat dat betreft op de kaart zette. Tegelijkertijd is het een voorbode van andere films die Dolz zou gaan maken met betrekking tot diverse podiumkunsten in o.a. Rotterdam. De film maakte deel uit van de manifestatie Rotterdam ’88, de stad als podium.
Camera, montage, geluid: Paul A. Hosek, poppenspel: Jordi Bertran

==Rotterdam, een ongemakkelijk sprookje==
Gina Kranendonk, Lydia Schouten, 2001, 65′, video
Twee vrouwen, fotograaf en kunstenaar, onderzoeken de stad en hen die haar bevolken. De maaksters tonen de dingen die gebeuren en wat er achter steekt. Tegelijkertijd laten ze zelf ook dingen gebeuren. De film houdt het midden tussen een documentaire en een performance, die gaandeweg ontstaat en waar verslag van wordt gedaan. Centraal staat hierbij de mens ten opzichte van de stedelijke natuur, een bestaand maar enigszins onwerkelijk landschap. Als in een sprookje zijn mooi en lelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Binnen het gerezen audiovisuele klimaat van Rotterdam eist deze film een zelf geschapen onderzoeksruimte op, soms op onbeholpen maar tegelijkertijd spitsvondige en vermakelijke wijze. De film maakte deel uit van het programma van Rotterdam Culturele Hoofdstad 2001.

Het programma wordt ingeleid door Floris Paalman. Op zondag 5 april zijn de makers aanwezig en is er een Q&A!

Met inleiding
Deze voorstelling heeft al plaatsgevonden
  • filmspecial

==Rotterdam Scene Through a Bubble==
Sonia Herman Dolz , 1988, 29′, 16mm

Bij de fontein op het Hofplein blaast een raadselachtige houten figuur bellen waar de stad in gevangen wordt. Andere figuren blazen op hun beurt leven in de stad door hun eigen kunsten. Begeesterd door marionettenmeester Jordi Bertran wordt de stad een podium om zichzelf te tonen. Bovenal zit er muziek in Rotterdam.

De film is een samengaan van verschillende kunstvormen, en markeert daarmee een periode waarin Rotterdam zich wat dat betreft op de kaart zette. Tegelijkertijd is het een voorbode van andere films die Dolz zou gaan maken met betrekking tot diverse podiumkunsten in o.a. Rotterdam. De film maakte deel uit van de manifestatie Rotterdam ’88, de stad als podium.
Camera, montage, geluid: Paul A. Hosek, poppenspel: Jordi Bertran

==Rotterdam, een ongemakkelijk sprookje==
Gina Kranendonk, Lydia Schouten, 2001, 65′, video
Twee vrouwen, fotograaf en kunstenaar, onderzoeken de stad en hen die haar bevolken. De maaksters tonen de dingen die gebeuren en wat er achter steekt. Tegelijkertijd laten ze zelf ook dingen gebeuren. De film houdt het midden tussen een documentaire en een performance, die gaandeweg ontstaat en waar verslag van wordt gedaan. Centraal staat hierbij de mens ten opzichte van de stedelijke natuur, een bestaand maar enigszins onwerkelijk landschap. Als in een sprookje zijn mooi en lelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Binnen het gerezen audiovisuele klimaat van Rotterdam eist deze film een zelf geschapen onderzoeksruimte op, soms op onbeholpen maar tegelijkertijd spitsvondige en vermakelijke wijze. De film maakte deel uit van het programma van Rotterdam Culturele Hoofdstad 2001.

Het programma wordt ingeleid door Floris Paalman. Op zondag 5 april zijn de makers aanwezig en is er een Q&A!