Stanley Clarke (Philadelphia, 1951) is voor de basgitaar wat Billy Cobham voor de drums is: een lichtend voorbeeld voor een hele generatie jazzfusion-muzikanten. Sinds de jaren zeventig geldt vernieuwer Clarke als een van de meest toonaangevende bassisten, samen met Jaco Pastorius. Bovendien introduceerde hij de contrabas bij een rockminnend publiek. In bands als Chick Corea’s Return to Forever, The Clarke/Duke Project en zijn eigen groepen ontketende hij een ware basrevolutie. Hij is de aartsvader van de ‘slap’-techniek op de basgitaar en hij tilde de vingervlugheid op de contrabas naar een ander universum.
Clarke’s naam wordt in één adem genoemd met Marcus Miller en Victor Wooten met wie hij in 2008 onder de naam S.M.V. de grondvesten van de jazzwereld liet schudden. Niet eerder werkten drie bassisten van dit formaat samen. Kort daarvoor was de bassist samen met Chick Corea, Lenny White en Al Di Meola weer even herenigd in Return to Forever, de legendarische jazz-rock/fusionformatie waar hij in de jaren zeventig deel van uitmaakte. Clarke’s samenwerking met pianisten is opvallend. Bijvoorbeeld die met de Japanse Hiromi, met wie hij in 2009 Jazz in the Garden heeft opgenomen en in 2011 op North Sea Jazz optrad.
In september verschijnt op het Mack Avenue label een nieuw album van Stanley Clarke, waarop hij zich focust op het oudere ‘School Days’-repertoire aangevuld met een aantal nieuwe stukken. Dit materiaal komt hij vanavond live presenteren op het podium van LantarenVenster.
The making of Up.
Stanley Clarke (Philadelphia, 1951) is voor de basgitaar wat Billy Cobham voor de drums is: een lichtend voorbeeld voor een hele generatie jazzfusion-muzikanten. Sinds de jaren zeventig geldt vernieuwer Clarke als een van de meest toonaangevende bassisten, samen met Jaco Pastorius. Bovendien introduceerde hij de contrabas bij een rockminnend publiek. In bands als Chick Corea’s Return to Forever, The Clarke/Duke Project en zijn eigen groepen ontketende hij een ware basrevolutie. Hij is de aartsvader van de ‘slap’-techniek op de basgitaar en hij tilde de vingervlugheid op de contrabas naar een ander universum.
Clarke’s naam wordt in één adem genoemd met Marcus Miller en Victor Wooten met wie hij in 2008 onder de naam S.M.V. de grondvesten van de jazzwereld liet schudden. Niet eerder werkten drie bassisten van dit formaat samen. Kort daarvoor was de bassist samen met Chick Corea, Lenny White en Al Di Meola weer even herenigd in Return to Forever, de legendarische jazz-rock/fusionformatie waar hij in de jaren zeventig deel van uitmaakte. Clarke’s samenwerking met pianisten is opvallend. Bijvoorbeeld die met de Japanse Hiromi, met wie hij in 2009 Jazz in the Garden heeft opgenomen en in 2011 op North Sea Jazz optrad.
In september verschijnt op het Mack Avenue label een nieuw album van Stanley Clarke, waarop hij zich focust op het oudere ‘School Days’-repertoire aangevuld met een aantal nieuwe stukken. Dit materiaal komt hij vanavond live presenteren op het podium van LantarenVenster.
The making of Up.
Bezetting:
Beka Gochiashvili - piano
Cameron Graves - keyboards
Stanley Clarke - bas
Michael Mitchell - drums
