Dit is een concert met een pauze.
Hearsee is een gevarieerd filmconcert waarbij films van allerlei sferen en periodes met nieuw gecomponeerde muziek in dialoog gaan. Muziek bij film of film bij muziek, het is een uniek samengaan van vier elementen: projector, scherm, publiek en de Belgische groep Flat Earth Society (FES).
FES is momenteel een van de krachtigste grote formaties uit West-Europa. Het ensemble heeft haar wortels in de bigbandtraditie, maar is ook niet vies van vleugjes swing, mambo, latin, chanson, cabaret, R&B en free jazz. Roerganger van FES is Peter Vermeersch, componist, klarinettist, saxofonist en producer in het rockmilieu (onder meer dEUS, Raymond van het Groenewoud). Hij maakte muziek met tal van eigen groepen, componeerde voor theater- en dansproducties (zoals van Anne Teresa De Keersmaeker) en schreef voor diverse ensembles (bijvoorbeeld Arditti Quartet en Spectra Ensemble).
De muziek die FES maakt gaat van pure improvisatie tot strikte partituur en het hele boeiende veld daartussen. Het materiaal is voornamelijk van eigen makelij en verdraagt geen enkel etiket. De labels pop, rock, jazz noch wereldmuziek dekken de lading. FES heeft een eigen sound, waarbij alle schotten tussen genres feestelijk worden opgeblazen. De groep gaat ook allianties aan met andere kunstdisciplines, zoals theater en film. Voorbeelden hiervan zijn de voorstelling Larf, de soundtrack bij Minoes, de bigbandopera Heliogabal en De oesterprinses, een stille film uit 1919 van Ernst Lubitsch, live begeleid door FES.
==Programma==
Totale duur circa 80 minuten. De volgorde kan verschuiven, de selectie kan nog veranderen.
===Fantasmagorie & Les locataires===
1909 | 1’50” + 4’30”
Twee korte animatiefilms van Emile Cohl, een ware pionier op het gebied. Onlangs werden deze films gered van de vergetelheid en zo goed mogelijk gerestaureerd. Ze doen merkwaardig fris en hedendaags aan: overvloeiers en splitscreen op puur ambachtelijke wijze.
===Obitateli (Inhabitants)===
1970 | 8’30”
Deze onbekende film van de eigenzinnige Armeense filmmaker Artavazd Pelechian is een bezwerende montage van oud archiefmateriaal: beelden van wilde dieren in hun biotoop worden geknipt, geplakt, herhaald en verweven tot een nieuwe compositie. Een poëtische en rauwe kijk op een wereld waar voor de mens geen plaats meer is. Af en toe kijkt een dier ons aan, met vragende blik.
===The Mystery of the Leaping Fish===
1916 | 23’10”
In deze two-reeler van Christy Cabanne en John Emerson krijgt de aan opium verslaafde detective Coke Ennyday (Douglas Fairbanks) opdracht een geduchte drugsbende op te rollen. Sherlock Holmes goes Inspector Clouseau. Existentiële flauwekul in een surrealistisch perspectief.
===Ear to the Ground===
1979 | 17’30”
In deze videofilm van Kit Fitzgerald en John Sanborn stapt drummer David van Tieghem door enkele ochtendlijke New Yorkse straten en tikt, slaat en trommelt op alles wat hij op zijn weg tegen komt. En wanneer de film opnieuw van voor af aan begint, sluit FES zich aan en doolt mee door de stad.
===Revival of Organisms===
1950 | 8’30”
Een anonieme Sovjetfilm die aan de hand van experimenten met harten, longen en proefhonden ons wil aantonen waar de wetenschap zoal toe in staat is. “Science is everything”, weet een rare meneer ons te zeggen. Deze propagandafilm werd door Trisha De Cuyper en Jan Lapeire opnieuw gemonteerd met fris gecomponeerde muziek.
===Sybille II===
1999 | 7′
Tast mee het vreemde landschap af in deze videofilm van de Belgische kunstenaar Wim Delvoye, gedragen door hymne-achtige muziek met ’tralali tralala’ als hoofdmotto. Rust en onrust zitten dicht op elkaars vel. Opnieuw schieten woorden te kort!
===De twaalfde groote prijs van Brasschaet===
1932 | 12′
Dit koersverslag van ene heer Van Volxem werd uit het Belgisch filmarchief opgevist en toont ons de internationale wielrenners van die tijd. Ook publiek en medewerkers komen ruim aan bod en de uit het Frans vertaalde tussentitels stelen ongewild de show. Ook de muziek is merkwaardig genoeg epo-vrij.
===Meet Luke Devereaux===
2011 | 5’32”
Een film van Trisha De Cuyper op vooraf gecomponeerde muziek. Een kamer, een koelkast, een man en nog wat meubelen. Het licht gaat aan, het licht gaat uit. En weer aan, en weer uit. Wie is die man? En waarom? Is er iets gebeurd? Valt er iets te verwachten? En wie bedient de schakelaar? De sfeer is uiterst precies in beeld gebracht, de situatie blijft desondanks ongewis.
===MA VOUT-O-REENEE===
2011 | 4′
Op de ‘FES klassieker’ O.P.E.N.E.R. monteerden Geert Dijkers en Marc Meeuwissen een typografische scatpartij. Trisha De Cuyper ondersteunt de solopassages met gevonden celluloid afval. Het tempo ligt stroboscopisch hoog, de remmen gaan los.
“…één van de meeste originele en authentieke bigbands van de Benelux.” – Koen Graat, Jazzmagazine
“De Flat Earth Society is niet per se het beste, maar wel het gekste, origineelste en theatraalste orkest. Swing kan zomaar omslaan in heavy metal, een ballad eindigt plotseling in psychedelische freejazz.” – Maartje den Breejen, Het Parool
Dit is een concert met een pauze.
Hearsee is een gevarieerd filmconcert waarbij films van allerlei sferen en periodes met nieuw gecomponeerde muziek in dialoog gaan. Muziek bij film of film bij muziek, het is een uniek samengaan van vier elementen: projector, scherm, publiek en de Belgische groep Flat Earth Society (FES).
FES is momenteel een van de krachtigste grote formaties uit West-Europa. Het ensemble heeft haar wortels in de bigbandtraditie, maar is ook niet vies van vleugjes swing, mambo, latin, chanson, cabaret, R&B en free jazz. Roerganger van FES is Peter Vermeersch, componist, klarinettist, saxofonist en producer in het rockmilieu (onder meer dEUS, Raymond van het Groenewoud). Hij maakte muziek met tal van eigen groepen, componeerde voor theater- en dansproducties (zoals van Anne Teresa De Keersmaeker) en schreef voor diverse ensembles (bijvoorbeeld Arditti Quartet en Spectra Ensemble).
De muziek die FES maakt gaat van pure improvisatie tot strikte partituur en het hele boeiende veld daartussen. Het materiaal is voornamelijk van eigen makelij en verdraagt geen enkel etiket. De labels pop, rock, jazz noch wereldmuziek dekken de lading. FES heeft een eigen sound, waarbij alle schotten tussen genres feestelijk worden opgeblazen. De groep gaat ook allianties aan met andere kunstdisciplines, zoals theater en film. Voorbeelden hiervan zijn de voorstelling Larf, de soundtrack bij Minoes, de bigbandopera Heliogabal en De oesterprinses, een stille film uit 1919 van Ernst Lubitsch, live begeleid door FES.
==Programma==
Totale duur circa 80 minuten. De volgorde kan verschuiven, de selectie kan nog veranderen.
===Fantasmagorie & Les locataires===
1909 | 1’50” + 4’30”
Twee korte animatiefilms van Emile Cohl, een ware pionier op het gebied. Onlangs werden deze films gered van de vergetelheid en zo goed mogelijk gerestaureerd. Ze doen merkwaardig fris en hedendaags aan: overvloeiers en splitscreen op puur ambachtelijke wijze.
===Obitateli (Inhabitants)===
1970 | 8’30”
Deze onbekende film van de eigenzinnige Armeense filmmaker Artavazd Pelechian is een bezwerende montage van oud archiefmateriaal: beelden van wilde dieren in hun biotoop worden geknipt, geplakt, herhaald en verweven tot een nieuwe compositie. Een poëtische en rauwe kijk op een wereld waar voor de mens geen plaats meer is. Af en toe kijkt een dier ons aan, met vragende blik.
===The Mystery of the Leaping Fish===
1916 | 23’10”
In deze two-reeler van Christy Cabanne en John Emerson krijgt de aan opium verslaafde detective Coke Ennyday (Douglas Fairbanks) opdracht een geduchte drugsbende op te rollen. Sherlock Holmes goes Inspector Clouseau. Existentiële flauwekul in een surrealistisch perspectief.
===Ear to the Ground===
1979 | 17’30”
In deze videofilm van Kit Fitzgerald en John Sanborn stapt drummer David van Tieghem door enkele ochtendlijke New Yorkse straten en tikt, slaat en trommelt op alles wat hij op zijn weg tegen komt. En wanneer de film opnieuw van voor af aan begint, sluit FES zich aan en doolt mee door de stad.
===Revival of Organisms===
1950 | 8’30”
Een anonieme Sovjetfilm die aan de hand van experimenten met harten, longen en proefhonden ons wil aantonen waar de wetenschap zoal toe in staat is. “Science is everything”, weet een rare meneer ons te zeggen. Deze propagandafilm werd door Trisha De Cuyper en Jan Lapeire opnieuw gemonteerd met fris gecomponeerde muziek.
===Sybille II===
1999 | 7′
Tast mee het vreemde landschap af in deze videofilm van de Belgische kunstenaar Wim Delvoye, gedragen door hymne-achtige muziek met ’tralali tralala’ als hoofdmotto. Rust en onrust zitten dicht op elkaars vel. Opnieuw schieten woorden te kort!
===De twaalfde groote prijs van Brasschaet===
1932 | 12′
Dit koersverslag van ene heer Van Volxem werd uit het Belgisch filmarchief opgevist en toont ons de internationale wielrenners van die tijd. Ook publiek en medewerkers komen ruim aan bod en de uit het Frans vertaalde tussentitels stelen ongewild de show. Ook de muziek is merkwaardig genoeg epo-vrij.
===Meet Luke Devereaux===
2011 | 5’32”
Een film van Trisha De Cuyper op vooraf gecomponeerde muziek. Een kamer, een koelkast, een man en nog wat meubelen. Het licht gaat aan, het licht gaat uit. En weer aan, en weer uit. Wie is die man? En waarom? Is er iets gebeurd? Valt er iets te verwachten? En wie bedient de schakelaar? De sfeer is uiterst precies in beeld gebracht, de situatie blijft desondanks ongewis.
===MA VOUT-O-REENEE===
2011 | 4′
Op de ‘FES klassieker’ O.P.E.N.E.R. monteerden Geert Dijkers en Marc Meeuwissen een typografische scatpartij. Trisha De Cuyper ondersteunt de solopassages met gevonden celluloid afval. Het tempo ligt stroboscopisch hoog, de remmen gaan los.
“…één van de meeste originele en authentieke bigbands van de Benelux.” – Koen Graat, Jazzmagazine
“De Flat Earth Society is niet per se het beste, maar wel het gekste, origineelste en theatraalste orkest. Swing kan zomaar omslaan in heavy metal, een ballad eindigt plotseling in psychedelische freejazz.” – Maartje den Breejen, Het Parool
Bezetting:
Inclusief Peter Vermeersch, bestaat de band uit een vaste bezetting van 15 muzikanten: Stefaan Blancke (trombone), Benjamin Boutreur (altsax), Berlinde Deman (tuba), Bart Maris (trompet), Michel Mast (tenorsax), Marc Meeuwissen (trombone), Kristof Roseeuw (contrabas), Luc Van Lieshout (trompet), Bruno Vansina (baritonsax), Peter Vandenberghe (piano & keyboard), Teun Verbruggen (drums), Pierre Vervloesem (gitaar) ,Wim Willaert (accordeon & keyboard) en Tom Wouters (klarinet & vibrafoon)
Muziek: Peter Vermeersch. Met medewerking van: Trisha De Cuyper, Jan Lapeire, Geert Dijkers en Marc Meeuwissen. Met dank aan: Bernard Van Eeghem, John Watts, Erik Martens, Anniek Vanhee, Tine Verschaeve en Kunstencentrum Vooruit, Gent. Productie van vzw BONK in coproductie met Internationale Kunstcampus deSingel, Antwerpen.
