Het zwanenmeer
Swan Lake, of Het zwanenmeer, is zonder
twijfel één van de beste romantische balletten. Het betoverende verhaal van een mooie vrouw die in een zwaan transformeert is een hartverscheurende ode aan de kracht van de liefde.
Swan Lake is een perfecte synthese tussen choreografie en muziek. Hoewel Tsjaikovsky in zijn leven het succes niet heeft meegemaakt, is zijn eerste balletpartituur synomiem geworden aan ballet. Daarbij heeft Swan Lake generaties dansers geïnspireerd, en is het omarmd door het publiek.
Vanaf de prille begindagen van The Vic-Wells Ballet, is Swan Lake één van The Royal Ballet’s sleutelwerken geweest. Anthony Dowell heeft zich met de productie van dit stuk gericht op een terugkeer naar de
authentieke versie van de choreografie
die in 1895 door de grote Marius Pepita
en Lev Ivanov voor het Mariinsky Theater
creëerden. Yolanda Sonnabend’s ontwerpen
halen hun beeldtaal uit de Russische
Hofcultuur, van diezelfde periode,met een
geïnspireerde mengeling van historische
nauwkeurigheid en gotische verbeeldingskracht.
De hofscènes in de eerste en derde
akte hebben een duistere betoveringskracht
die geworteld is in de weelderige
stijl van Carl Fabergé, terwijl de beroemde
‘witte’ aktes aan het meer doortrokken zijn
van een ijle mist en betoverend maanlicht.
Kies tijdstip
Swan Lake, of Het zwanenmeer, is zonder
twijfel één van de beste romantische balletten. Het betoverende verhaal van een mooie vrouw die in een zwaan transformeert is een hartverscheurende ode aan de kracht van de liefde.
Swan Lake is een perfecte synthese tussen choreografie en muziek. Hoewel Tsjaikovsky in zijn leven het succes niet heeft meegemaakt, is zijn eerste balletpartituur synomiem geworden aan ballet. Daarbij heeft Swan Lake generaties dansers geïnspireerd, en is het omarmd door het publiek.
Vanaf de prille begindagen van The Vic-Wells Ballet, is Swan Lake één van The Royal Ballet’s sleutelwerken geweest. Anthony Dowell heeft zich met de productie van dit stuk gericht op een terugkeer naar de
authentieke versie van de choreografie
die in 1895 door de grote Marius Pepita
en Lev Ivanov voor het Mariinsky Theater
creëerden. Yolanda Sonnabend’s ontwerpen
halen hun beeldtaal uit de Russische
Hofcultuur, van diezelfde periode,met een
geïnspireerde mengeling van historische
nauwkeurigheid en gotische verbeeldingskracht.
De hofscènes in de eerste en derde
akte hebben een duistere betoveringskracht
die geworteld is in de weelderige
stijl van Carl Fabergé, terwijl de beroemde
‘witte’ aktes aan het meer doortrokken zijn
van een ijle mist en betoverend maanlicht.
