In 1985 was de bigband van Blue Lake Summer School zich aan het voorbereiden op een Europese tournee toen de tweede tenorsaxofonist van het orkest ineens niet mee kon gaan. Zijn plaats zou worden ingenomen door James Carter, een zestienjarige puber uit Detroit.
Aanvankelijk werd er sceptisch gereageerd op zijn komst, maar in de dagen die volgden blies de nieuweling iedereen ondersteboven. Een jaar later ging diezelfde jonge saxofonist met Wynton Marsalis op tournee. Op Marsalis na debuteerde er in de afgelopen decennia geen jazzmuzikant die zóveel indruk op de jazzscene maakte als James Carter. Hij bespeelt de hele saxofoonfamilie in alle stijlen zonder dat hij ook maar iemand na lijkt te apen. Carter combineert oude stijl jazz met hedendaagse bop en free jazz. De fabuleuze techniek en de heftige, overtuigende toon die te horen waren op zijn eerste cd JC on the Set was krachtig, zelfverzekerd en origineel. Kort na zijn debuut werd hij al eens de moderne versie van Eddy Lockjaw Davis genoemd, de befaamde energieke tenor uit de Count Basie Band. Die vergelijking is vooral gebaseerd op het energieke spel van beide tenoristen, waarbij Carter de vernieuwingen in het spel van Archie Shepp, Albert Ayler en Pharoah Sanders weet te verwerken.
Inmiddels behoort Carter tot de allergrootste tenorsaxofonisten van de post-Coltrane generatie, die op zijn vorige album Present Tense eens te meer liet horen dat hij helemaal van deze tijd is; hij was niet alleen geïnspireerd door de zware Texaanse tenoren, maar ook door Braziliaanse jazz, Eric Dolphy en Harry Carney, die in de band van Ellington de bariton soms inruilde voor een basklarinet.
James Carter is een veelgevraagd solist bij grote orkesten. Ook heeft hij een bijzondere band met Rotterdam. Zo speelde hij niet alleen regelmatig op het North Sea Jazz Festival, maar ook met het Rotterdam Jazz Orchestra. En van zijn samenwerking met de Rotterdamse band De Nazaten kwamen inmiddels al twee cd’s uit. De laatste keer dat James Carter LantarenVenster aandeed was alweer in oktober 2009, met zijn kwartet. Dit keer presenteert deze winnaar van verschillende DownBeat Polls zijn Organ Trio, waarvan deze maand de nieuwe cd At The Crossroads uitkomt op het Emarcy label (Universal).
De gehele avond draait DJ Onno Paloma muziek in de foyer.
- muziek
In 1985 was de bigband van Blue Lake Summer School zich aan het voorbereiden op een Europese tournee toen de tweede tenorsaxofonist van het orkest ineens niet mee kon gaan. Zijn plaats zou worden ingenomen door James Carter, een zestienjarige puber uit Detroit.
Aanvankelijk werd er sceptisch gereageerd op zijn komst, maar in de dagen die volgden blies de nieuweling iedereen ondersteboven. Een jaar later ging diezelfde jonge saxofonist met Wynton Marsalis op tournee. Op Marsalis na debuteerde er in de afgelopen decennia geen jazzmuzikant die zóveel indruk op de jazzscene maakte als James Carter. Hij bespeelt de hele saxofoonfamilie in alle stijlen zonder dat hij ook maar iemand na lijkt te apen. Carter combineert oude stijl jazz met hedendaagse bop en free jazz. De fabuleuze techniek en de heftige, overtuigende toon die te horen waren op zijn eerste cd JC on the Set was krachtig, zelfverzekerd en origineel. Kort na zijn debuut werd hij al eens de moderne versie van Eddy Lockjaw Davis genoemd, de befaamde energieke tenor uit de Count Basie Band. Die vergelijking is vooral gebaseerd op het energieke spel van beide tenoristen, waarbij Carter de vernieuwingen in het spel van Archie Shepp, Albert Ayler en Pharoah Sanders weet te verwerken.
Inmiddels behoort Carter tot de allergrootste tenorsaxofonisten van de post-Coltrane generatie, die op zijn vorige album Present Tense eens te meer liet horen dat hij helemaal van deze tijd is; hij was niet alleen geïnspireerd door de zware Texaanse tenoren, maar ook door Braziliaanse jazz, Eric Dolphy en Harry Carney, die in de band van Ellington de bariton soms inruilde voor een basklarinet.
James Carter is een veelgevraagd solist bij grote orkesten. Ook heeft hij een bijzondere band met Rotterdam. Zo speelde hij niet alleen regelmatig op het North Sea Jazz Festival, maar ook met het Rotterdam Jazz Orchestra. En van zijn samenwerking met de Rotterdamse band De Nazaten kwamen inmiddels al twee cd’s uit. De laatste keer dat James Carter LantarenVenster aandeed was alweer in oktober 2009, met zijn kwartet. Dit keer presenteert deze winnaar van verschillende DownBeat Polls zijn Organ Trio, waarvan deze maand de nieuwe cd At The Crossroads uitkomt op het Emarcy label (Universal).
De gehele avond draait DJ Onno Paloma muziek in de foyer.
Bezetting:
James Carter - saxofoons
organist Gerard Gibbs ? Hammond B3 orgel
Leonard King Jr. - drums
