“Pharoah is a man of large spiritual reservoir, always trying to reach out to truth. He’s trying to allow his spiritual self to be his guide. He’s dealing, among other things, in energy, in integrity, in essences.” – John Coltrane
Pharoah Sanders, geboren als Farrell Sanders, begon zijn carrière als tenorsaxofonist in Californië. Na een tijd gespeeld te hebben in rhythm & blues bands, verhuisde Sanders in 1961 naar New York. Zijn bijnaam ‘Pharoah’ kreeg hij van Sun Ra, met wie hij samen optrad.
Bekender werd hij in 1965, toen hij samen met John Coltrane ging spelen. Deze begon zich in die tijd, in de voetsporen van Albert Ayler, Ra en Cecil Taylor, richting de avant-garde jazz te bewegen. Sanders is voor het eerst samen met Coltrane te horen op diens Ascension (juni 1965). Daarna volgde hun befaamde opname met twee tenorsaxofoons Meditations (november 1965). Vervolgens speelde Sanders in het laatste kwintet van Coltrane, waar hij vooral lange, dissonante solo’s bracht.
Hoewel de stijl van Sanders zich anders ontwikkelde dan die van Coltrane, werd hij sterk beïnvloed door deze samenwerking. Spirituele elementen zoals het ‘chanten’ op de klank Om zouden in het werk van Sanders veelvuldig opduiken. Sanders begon ook veel free jazz te maken, waarbij hij vaak de solo-gerichte muziek van Coltrane bewerkte.
Tijdens de jaren zeventig nam Pharoah Sanders vooral eigen albums op. Toch bleef hij samenwerken met muzikanten zoals Alice Coltrane. Hij scoorde een aantal hits, maar Sanders’ free jazz verloor aan populariteit. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig experimenteerde hij met verschillende stijlen, waarbij echo’s van modale jazz en hardbop te horen waren.
De start van het nieuwe millennium bracht een opleving van de free jazz. Sanders kreeg opnieuw de kans om op festivals en concerten te spelen, en bracht ook nieuwe albums uit. De laatste jaren is zijn muziek meer op mainstream en easy funk georiënteerd, met spirituele en afrobeat invloeden. De avant-garde speelwijze van deze legendarische saxofonist blijft gelukkig hoorbaar aanwezig!
Voorprogramma:
==Big Band Koninklijk Conservatorium==
De Big Band van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag stond al meerdere keren op het North Sea Jazz Festival. Vanavond verzorgen ze het voorprogramma voor het Pharoah Sanders Quartet.
In het midden van de jaren zeventig werd de Big Band door studenten en docenten van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag geformeerd. De jazzafdeling van het conservatorium, die in 1979 van start ging, is hier als het ware uit voortgekomen. De collectie bestaat uit arrangementen die door docenten en studenten van de jazzafdeling zijn geschreven.
De dirigent is Jim McNeely. McNeely is bekend als pianist, begeleider van Stan Getz en als componist/arrangeur/dirigent van de Village Vanguard Band uit New York. In Europa werkte hij geruime tijd met de Big Band uit Denemarken en Duitsland.
“Pharoah is a man of large spiritual reservoir, always trying to reach out to truth. He’s trying to allow his spiritual self to be his guide. He’s dealing, among other things, in energy, in integrity, in essences.” – John Coltrane
Pharoah Sanders, geboren als Farrell Sanders, begon zijn carrière als tenorsaxofonist in Californië. Na een tijd gespeeld te hebben in rhythm & blues bands, verhuisde Sanders in 1961 naar New York. Zijn bijnaam ‘Pharoah’ kreeg hij van Sun Ra, met wie hij samen optrad.
Bekender werd hij in 1965, toen hij samen met John Coltrane ging spelen. Deze begon zich in die tijd, in de voetsporen van Albert Ayler, Ra en Cecil Taylor, richting de avant-garde jazz te bewegen. Sanders is voor het eerst samen met Coltrane te horen op diens Ascension (juni 1965). Daarna volgde hun befaamde opname met twee tenorsaxofoons Meditations (november 1965). Vervolgens speelde Sanders in het laatste kwintet van Coltrane, waar hij vooral lange, dissonante solo’s bracht.
Hoewel de stijl van Sanders zich anders ontwikkelde dan die van Coltrane, werd hij sterk beïnvloed door deze samenwerking. Spirituele elementen zoals het ‘chanten’ op de klank Om zouden in het werk van Sanders veelvuldig opduiken. Sanders begon ook veel free jazz te maken, waarbij hij vaak de solo-gerichte muziek van Coltrane bewerkte.
Tijdens de jaren zeventig nam Pharoah Sanders vooral eigen albums op. Toch bleef hij samenwerken met muzikanten zoals Alice Coltrane. Hij scoorde een aantal hits, maar Sanders’ free jazz verloor aan populariteit. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig experimenteerde hij met verschillende stijlen, waarbij echo’s van modale jazz en hardbop te horen waren.
De start van het nieuwe millennium bracht een opleving van de free jazz. Sanders kreeg opnieuw de kans om op festivals en concerten te spelen, en bracht ook nieuwe albums uit. De laatste jaren is zijn muziek meer op mainstream en easy funk georiënteerd, met spirituele en afrobeat invloeden. De avant-garde speelwijze van deze legendarische saxofonist blijft gelukkig hoorbaar aanwezig!
Voorprogramma:
==Big Band Koninklijk Conservatorium==
De Big Band van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag stond al meerdere keren op het North Sea Jazz Festival. Vanavond verzorgen ze het voorprogramma voor het Pharoah Sanders Quartet.
In het midden van de jaren zeventig werd de Big Band door studenten en docenten van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag geformeerd. De jazzafdeling van het conservatorium, die in 1979 van start ging, is hier als het ware uit voortgekomen. De collectie bestaat uit arrangementen die door docenten en studenten van de jazzafdeling zijn geschreven.
De dirigent is Jim McNeely. McNeely is bekend als pianist, begeleider van Stan Getz en als componist/arrangeur/dirigent van de Village Vanguard Band uit New York. In Europa werkte hij geruime tijd met de Big Band uit Denemarken en Duitsland.
Bezetting:
Pharoah Sanders - tenorsaxofoon
William Henderson - piano
Nat Reeves - bas
Joe Farnsworth - drums
