Pierrot le Fou (1965)
Regisseur Jean-Luc Godard leverde met Pierrot le Fou één van zijn meest invloedrijke en visueel baanbrekende films af. Deze moderne klassieker uit de Franse Nouvelle Vague is zowel een roadmovie, een liefdesverhaal als een filosofische meditatie op de leegte van het consumentisme en het verlangen naar vrijheid.
Het verhaal volgt Ferdinand Griffon (Jean-Paul Belmondo), een uitgebluste man die het saaie burgerlijke bestaan en zijn huwelijk ontvlucht. Wanneer hij onverwacht herenigd wordt met zijn ex-geliefde Marianne (Anna Karina), slaan ze samen op de vlucht richting het zuiden van Frankrijk. Wat begint als een romantisch avontuur, verandert langzaam in een chaotische, soms gewelddadige reis vol misverstanden, politieke verwijzingen, literatuur, popcultuur en zelfreflectie.
Ferdinand wordt ‘Pierrot’ genoemd door Marianne, tegen zijn zin, wat symbool staat voor zijn zoektocht naar identiteit. De film is rijk aan symboliek, kleurrijke composities, onverwachte montage en direct door de camera uitgesproken gedachten. Pierrot le Fou tart de conventies van het traditionele filmmaken en nodigt de kijker uit om actief mee te denken, voelen en interpreteren.
Godard speelt met vorm en inhoud op een manier die zowel hypnotiserend als vervreemdend werkt. Zijn samenwerking met Anna Karina – zijn muze – bereikt hier een emotioneel hoogtepunt, met een tragische ondertoon die blijft nazinderen.
- 16:30
- alle vertoningen
Kies tijdstip
- filmspecial
Regisseur Jean-Luc Godard leverde met Pierrot le Fou één van zijn meest invloedrijke en visueel baanbrekende films af. Deze moderne klassieker uit de Franse Nouvelle Vague is zowel een roadmovie, een liefdesverhaal als een filosofische meditatie op de leegte van het consumentisme en het verlangen naar vrijheid.
Het verhaal volgt Ferdinand Griffon (Jean-Paul Belmondo), een uitgebluste man die het saaie burgerlijke bestaan en zijn huwelijk ontvlucht. Wanneer hij onverwacht herenigd wordt met zijn ex-geliefde Marianne (Anna Karina), slaan ze samen op de vlucht richting het zuiden van Frankrijk. Wat begint als een romantisch avontuur, verandert langzaam in een chaotische, soms gewelddadige reis vol misverstanden, politieke verwijzingen, literatuur, popcultuur en zelfreflectie.
Ferdinand wordt ‘Pierrot’ genoemd door Marianne, tegen zijn zin, wat symbool staat voor zijn zoektocht naar identiteit. De film is rijk aan symboliek, kleurrijke composities, onverwachte montage en direct door de camera uitgesproken gedachten. Pierrot le Fou tart de conventies van het traditionele filmmaken en nodigt de kijker uit om actief mee te denken, voelen en interpreteren.
Godard speelt met vorm en inhoud op een manier die zowel hypnotiserend als vervreemdend werkt. Zijn samenwerking met Anna Karina – zijn muze – bereikt hier een emotioneel hoogtepunt, met een tragische ondertoon die blijft nazinderen.
