Fluisteraar
Fluisteraar is de nieuwe voorstelling van Wachtende Mannetjes. De voorstelling wordt gemaakt door de jonge Rotterdamse Femke Monteny. Fluisteraar gaat over systemen, over scheidsrechters, over dat je zomaar uit een systeem kan vallen en dan niet meer terug kan. Wat gebeurt er als je als individu machteloos bent tegenover het natuurgeweld van een systeem? De voorstelling is deels geïnspireerd door de studie De Fluisteraars van Orlando Figes. Figes beschrijft hoe je in het Rusland van Stalin zonder aanwijsbare reden gearresteerd kan worden. Er is totale machteloosheid tegenover een systeem dat juist bedoeld is om orde te scheppen.
Monteny werkt voor het eerst samen met vier performers: Daniel Hayward, Emilie Birraux, Merel Roozen (dansers) en Erlend Hammer Hanssen (mimer). Elke beweging die gemaakt wordt heeft betekenis; een wenkbrauw die wordt opgehaald, een stukje nagel dat wordt afgekloven. De bewegingen vormen onbewuste, maar essentiële communicatie tussen de personages. Iemand kan volledig worden buitengesloten door enkel blikken. De uitwerking hiervan wordt doorgetrokken tot in het absurde.
Monteny probeert met zo weinig mogelijk ingrediënten, een zo zuiver mogelijk verhaal te laten zien en zoveel mogelijk op te roepen bij het publiek. Monteny: “Ik maak voorstellingen waarin de toeschouwer kijkt naar kleine, onbenullige en onbewuste bewegingen die mensen maken. Ik wil dat anderen zien hoe prachtig het is als iemand bijvoorbeeld alleen maar staat te wachten.”
Wachtende Mannetjes, opgericht in januari 2007, maakt beeldend theater in combinatie met mimers, dansers en acteurs. Wat begint als de naam van één voorstelling, draait uit op een stichting die inmiddels drie voorstellingen gemaakt heeft.
Kies tijdstip
Fluisteraar is de nieuwe voorstelling van Wachtende Mannetjes. De voorstelling wordt gemaakt door de jonge Rotterdamse Femke Monteny. Fluisteraar gaat over systemen, over scheidsrechters, over dat je zomaar uit een systeem kan vallen en dan niet meer terug kan. Wat gebeurt er als je als individu machteloos bent tegenover het natuurgeweld van een systeem? De voorstelling is deels geïnspireerd door de studie De Fluisteraars van Orlando Figes. Figes beschrijft hoe je in het Rusland van Stalin zonder aanwijsbare reden gearresteerd kan worden. Er is totale machteloosheid tegenover een systeem dat juist bedoeld is om orde te scheppen.
Monteny werkt voor het eerst samen met vier performers: Daniel Hayward, Emilie Birraux, Merel Roozen (dansers) en Erlend Hammer Hanssen (mimer). Elke beweging die gemaakt wordt heeft betekenis; een wenkbrauw die wordt opgehaald, een stukje nagel dat wordt afgekloven. De bewegingen vormen onbewuste, maar essentiële communicatie tussen de personages. Iemand kan volledig worden buitengesloten door enkel blikken. De uitwerking hiervan wordt doorgetrokken tot in het absurde.
Monteny probeert met zo weinig mogelijk ingrediënten, een zo zuiver mogelijk verhaal te laten zien en zoveel mogelijk op te roepen bij het publiek. Monteny: “Ik maak voorstellingen waarin de toeschouwer kijkt naar kleine, onbenullige en onbewuste bewegingen die mensen maken. Ik wil dat anderen zien hoe prachtig het is als iemand bijvoorbeeld alleen maar staat te wachten.”
Wachtende Mannetjes, opgericht in januari 2007, maakt beeldend theater in combinatie met mimers, dansers en acteurs. Wat begint als de naam van één voorstelling, draait uit op een stichting die inmiddels drie voorstellingen gemaakt heeft.
