Twee Levens
Wegens overweldigende belangstelling en een uitverkochte zaal op 8 en 15 januari, is er een extra voorstelling gepland op zondag 22 januari om 10:45 uur.
De Rotterdamse documentaire Twee levens ging in première op het laatste Film by the Sea Filmfestival in Vlissingen. Het is een prachtig, aangrijpend portret over enorm veel doorzettingsvermogen ondanks grote onzekerheid en verdriet.
De film is nu in LantarenVenster te zien.
Toen ze zestien jaar oud was, raakte de maker van de docu, Fifi Visser, haar oudere broer kwijt. Missing presumed dead, zoals de Engelsen zo kernachtig zeggen. Aanvankelijk heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees incasseerde de familie het gegeven. Sindsdien leven ze met een open einde.
Al 25 jaar brengen de Rotterdamse Paulus en Loes Visser elke decembermaand in Chili door, in de hoop een spoor van hun verdwenen zoon te vinden. Nog steeds hangen ze pamfletten op met zijn signalement, bezoeken ze politie en ambassade. Nog steeds doen ze oproepen in de lokale media en spreken ze mensen aan, die wellicht meer weten over zijn verdwijning. En ieder jaar leggen ze bloemen op de vulkaan waar hij voor het laatst is gezien. De kans dat ze hem vinden wordt ieder jaar kleiner. Toch blijven ze gaan.
Fifi Visser:
“Twee levens is een zoektocht. Niet naar mijn vermiste broer, maar naar de manier waarop mijn ouders het verdriet een plek hebben gegeven. Soms denk ik dat ze zichzelf in 1985 hebben achtergelaten. Ze zijn ogenschijnlijk goed in staat om met hun verdriet om te gaan, nuchter en flink. Maar ik weet ook dat die façade broos is. Ik wil weten wat de impact van Maartens verdwijning is geweest: op henzelf, op hun huwelijk. Ik wil weten of hun leven in 1985 inderdaad gestopt is en of ze nog verwachten het boek ooit dicht te kunnen doen.”
Kies tijdstip
- filmspecial
Wegens overweldigende belangstelling en een uitverkochte zaal op 8 en 15 januari, is er een extra voorstelling gepland op zondag 22 januari om 10:45 uur.
De Rotterdamse documentaire Twee levens ging in première op het laatste Film by the Sea Filmfestival in Vlissingen. Het is een prachtig, aangrijpend portret over enorm veel doorzettingsvermogen ondanks grote onzekerheid en verdriet.
De film is nu in LantarenVenster te zien.
Toen ze zestien jaar oud was, raakte de maker van de docu, Fifi Visser, haar oudere broer kwijt. Missing presumed dead, zoals de Engelsen zo kernachtig zeggen. Aanvankelijk heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees incasseerde de familie het gegeven. Sindsdien leven ze met een open einde.
Al 25 jaar brengen de Rotterdamse Paulus en Loes Visser elke decembermaand in Chili door, in de hoop een spoor van hun verdwenen zoon te vinden. Nog steeds hangen ze pamfletten op met zijn signalement, bezoeken ze politie en ambassade. Nog steeds doen ze oproepen in de lokale media en spreken ze mensen aan, die wellicht meer weten over zijn verdwijning. En ieder jaar leggen ze bloemen op de vulkaan waar hij voor het laatst is gezien. De kans dat ze hem vinden wordt ieder jaar kleiner. Toch blijven ze gaan.
Fifi Visser:
“Twee levens is een zoektocht. Niet naar mijn vermiste broer, maar naar de manier waarop mijn ouders het verdriet een plek hebben gegeven. Soms denk ik dat ze zichzelf in 1985 hebben achtergelaten. Ze zijn ogenschijnlijk goed in staat om met hun verdriet om te gaan, nuchter en flink. Maar ik weet ook dat die façade broos is. Ik wil weten wat de impact van Maartens verdwijning is geweest: op henzelf, op hun huwelijk. Ik wil weten of hun leven in 1985 inderdaad gestopt is en of ze nog verwachten het boek ooit dicht te kunnen doen.”
