El Eco
Een wonderschone film waar de warmte vanaf straalt, over een afgelegen berggemeenschap El Eco in Mexico. Een bijna mythische plek waar het leven en de natuur intens ervaren wordt. Gelegen op een heuvel in een uitgestrekte natuurlijke omgeving, leeft de gemeenschap in harmonie met de seizoenen.
De mannen werken veelal buitenshuis, waardoor de vrouwen en kinderen het ritme van het leven bepalen. De film werpt een intieme blik op hun dagelijkse bezigheden en laat zien hoe liefde, werk en leven naadloos samenvloeien in deze geïsoleerde maar warme samenleving.
De jonge Montse neemt liefdevol de zorg voor haar oude grootmoeder op zich, terwijl de nog jongere Sarahí met bewonderenswaardige kennis en vrolijke enthousiasme lesgeeft aan de kleintjes. Zelden voel je zo intens de emoties van personages in een film, want tussen traditie en emancipatie ontstaan ook wrijvingen. Na afloop van de film wil je eigenlijk niets liever dan zo snel mogelijk weer terugkeren naar deze bijzondere plek. Alsof je even in een soort paradijs verkeerde, al was het maar het paradijs zoals gezien door de filmmaker. Tatiana Huezo verwierf wereldfaam met haar vorige film Prayers For The Stolen. Een speelfilm met een grote documentaire kracht. Met El Eco maakt ze een documentaire, die je ervaart als een speelfilm. De regisseur werkte vijf en half jaar aan deze film en levert samen met haar fabuleuze cameraman, een onwaarschijnlijk mooi gefilmd, klein meesterwerk af, niet voor niets werd de film dan ook een publiekslieveling op IDFA en bekroond met zowel Beste Documentaire als Beste Regie op het filmfestival van Berlijn.
Kies tijdstip
- Film
Een wonderschone film waar de warmte vanaf straalt, over een afgelegen berggemeenschap El Eco in Mexico. Een bijna mythische plek waar het leven en de natuur intens ervaren wordt. Gelegen op een heuvel in een uitgestrekte natuurlijke omgeving, leeft de gemeenschap in harmonie met de seizoenen.
De mannen werken veelal buitenshuis, waardoor de vrouwen en kinderen het ritme van het leven bepalen. De film werpt een intieme blik op hun dagelijkse bezigheden en laat zien hoe liefde, werk en leven naadloos samenvloeien in deze geïsoleerde maar warme samenleving.
De jonge Montse neemt liefdevol de zorg voor haar oude grootmoeder op zich, terwijl de nog jongere Sarahí met bewonderenswaardige kennis en vrolijke enthousiasme lesgeeft aan de kleintjes. Zelden voel je zo intens de emoties van personages in een film, want tussen traditie en emancipatie ontstaan ook wrijvingen. Na afloop van de film wil je eigenlijk niets liever dan zo snel mogelijk weer terugkeren naar deze bijzondere plek. Alsof je even in een soort paradijs verkeerde, al was het maar het paradijs zoals gezien door de filmmaker. Tatiana Huezo verwierf wereldfaam met haar vorige film Prayers For The Stolen. Een speelfilm met een grote documentaire kracht. Met El Eco maakt ze een documentaire, die je ervaart als een speelfilm. De regisseur werkte vijf en half jaar aan deze film en levert samen met haar fabuleuze cameraman, een onwaarschijnlijk mooi gefilmd, klein meesterwerk af, niet voor niets werd de film dan ook een publiekslieveling op IDFA en bekroond met zowel Beste Documentaire als Beste Regie op het filmfestival van Berlijn.
