Julia
De flamboyante Julia heeft geen makkelijk leven. Het lukt haar niet om een baan te houden, evenmin vindt ze een goede man. De kerels die ze treft zijn meestal maar op een ding uit, en de schaars geklede Julia gaat hier na een flink aantal borrels gemakkelijk op in.
Van haar enige echte vriend, Mitch, krijgt ze het advies zelf eens de touwtjes in handen te nemen en te stoppen met drinken voordat ze nog verder in de problemen komt. Na enig tegensputteren gaat ze naar een bijeenkomst van de AA. Daar ontmoet ze Elena, een jonge Mexicaanse vrouw die een dringend beroep op haar doet. Elena mag haar zoontje niet zien en vraagt Julia hem te ontvoeren. In een vlaag van altruïsme gaat Julia hier in mee. Maar als ze de kleine bange jongen eenmaal onder haar hoede heeft, verdwijnen al haar goede bedoelingen als sneeuw voor de zon. De rijke grootvader van het kind biedt maar liefst twee miljoen losgeld, een bedrag ze goed kan gebruiken. Tijdens de vlucht naar de grens van Mexico wordt Julia heen en weer geslingerd tussen haar belofte aan Elena, eigenbelang en sympathie voor de onschuldige jongen.
De Franse regisseur Erik Zonca maakte met zijn eerste Amerikaanse film een duidelijk eerbetoon aan de grote regisseur John Casavettes. Julia, geweldig neergezet door actrice Tilda Swinton, doet met haar luidruchtige gedrag en haar losse moraal sterk denken aan Gloria uit de gelijknamige film van Casavettes uit 1980. Ook het verhaal toont onmiskenbare overeenkomsten, zowel Gloria als Julia zijn moeilijke, enigszins losgeslagen vrouwen met een drankprobleem die met hun gevoelens worstelen vanwege de plotselinge zorg voor een kind.
“Julia is een weerbarstige duizelingwekkende film.”
“…vol momenten van grote ruwe schoonheid.”
” Bijna tien jaar afwezigheid hebben Zonca’s zelfvertrouwen en creatieve energie blijkbaar niets dan goed gedaan.”
– De Volkskrant
“Petje af voor Tilda Swinton, die van de zelfdestructieve, leugenachtige Julia een geweldig nummer maakt.”
“Julia is geen keurig kabbelende film, maar een wilde kayaktocht.”
– Het Parool
“De excentrieke Tilda Swinton laat weer een sterk staaltje acteerwerk zien.”
“De actrice speelt met extremen, maar wordt nergens ongeloofwaardig. Haar hysterische maniertjes, bizarre oplossingen en ongelooflijke domme acties zijn geestig, ontroerend en pijnlijk.”
“…een fascinerend drama over alcoholisme.”
– Algemeen Dagblad
Kies tijdstip
- Film
De flamboyante Julia heeft geen makkelijk leven. Het lukt haar niet om een baan te houden, evenmin vindt ze een goede man. De kerels die ze treft zijn meestal maar op een ding uit, en de schaars geklede Julia gaat hier na een flink aantal borrels gemakkelijk op in.
Van haar enige echte vriend, Mitch, krijgt ze het advies zelf eens de touwtjes in handen te nemen en te stoppen met drinken voordat ze nog verder in de problemen komt. Na enig tegensputteren gaat ze naar een bijeenkomst van de AA. Daar ontmoet ze Elena, een jonge Mexicaanse vrouw die een dringend beroep op haar doet. Elena mag haar zoontje niet zien en vraagt Julia hem te ontvoeren. In een vlaag van altruïsme gaat Julia hier in mee. Maar als ze de kleine bange jongen eenmaal onder haar hoede heeft, verdwijnen al haar goede bedoelingen als sneeuw voor de zon. De rijke grootvader van het kind biedt maar liefst twee miljoen losgeld, een bedrag ze goed kan gebruiken. Tijdens de vlucht naar de grens van Mexico wordt Julia heen en weer geslingerd tussen haar belofte aan Elena, eigenbelang en sympathie voor de onschuldige jongen.
De Franse regisseur Erik Zonca maakte met zijn eerste Amerikaanse film een duidelijk eerbetoon aan de grote regisseur John Casavettes. Julia, geweldig neergezet door actrice Tilda Swinton, doet met haar luidruchtige gedrag en haar losse moraal sterk denken aan Gloria uit de gelijknamige film van Casavettes uit 1980. Ook het verhaal toont onmiskenbare overeenkomsten, zowel Gloria als Julia zijn moeilijke, enigszins losgeslagen vrouwen met een drankprobleem die met hun gevoelens worstelen vanwege de plotselinge zorg voor een kind.
“Julia is een weerbarstige duizelingwekkende film.”
“…vol momenten van grote ruwe schoonheid.”
” Bijna tien jaar afwezigheid hebben Zonca’s zelfvertrouwen en creatieve energie blijkbaar niets dan goed gedaan.”
– De Volkskrant
“Petje af voor Tilda Swinton, die van de zelfdestructieve, leugenachtige Julia een geweldig nummer maakt.”
“Julia is geen keurig kabbelende film, maar een wilde kayaktocht.”
– Het Parool
“De excentrieke Tilda Swinton laat weer een sterk staaltje acteerwerk zien.”
“De actrice speelt met extremen, maar wordt nergens ongeloofwaardig. Haar hysterische maniertjes, bizarre oplossingen en ongelooflijke domme acties zijn geestig, ontroerend en pijnlijk.”
“…een fascinerend drama over alcoholisme.”
– Algemeen Dagblad
