Robin Hood Gardens
Het inmiddels gesloopte modernistische woongebouw Robin Hood Gardens neemt vaak tegengestelde posities in binnen het architectonisch discours. Was de brutalistische toevoeging aan het Londense stadsbeeld van Alison en Peter Smithson in 1972 een onbegrepen meesterwerk of een goedbedoelde mislukking? Vijftig jaar later leggen filmmakers Thomas Beyer en Adrian Dorschner het gebouw in al zijn glorie vast, vlak voordat de sloopkogel een einde maakt aan het opus magnum van de Smithsons. Terwijl restanten van het controversiële sociale woningbouwcomplex uit Oost-Londen worden geëerd op de Biënnale van Venetië, interviewen de filmmakers architectuurcritici, politici en bewoners van het gebouw om zo de ware erfenis van deze betonnen utopie vast te stellen. Robin Hood Gardens is dood; lang leve Robin Hood Gardens!
The now-demolished council estate Robin Hood Gardens often occupies opposing positions within the architectural imagination. Was Alison and Peter Smithson’s 1972 brutalist contribution to the London cityscape a misunderstood masterpiece or a well-intentioned failure? Fifty years on, filmmakers Thomas Beyer and Adrian Dorschner capture the building in all its glory right before the wrecking ball brings an end to the Smithson’s magnum opus. While the controversial East London council estate is honoured at the Venice Biennale, the film revisits the building’s critics, champions and the inhabitants themselves, to determine the true legacy of this concrete utopia. Robin Hood Gardens is dead. Long live Robin Hood Gardens.
Kies tijdstip
- filmspecial
Het inmiddels gesloopte modernistische woongebouw Robin Hood Gardens neemt vaak tegengestelde posities in binnen het architectonisch discours. Was de brutalistische toevoeging aan het Londense stadsbeeld van Alison en Peter Smithson in 1972 een onbegrepen meesterwerk of een goedbedoelde mislukking? Vijftig jaar later leggen filmmakers Thomas Beyer en Adrian Dorschner het gebouw in al zijn glorie vast, vlak voordat de sloopkogel een einde maakt aan het opus magnum van de Smithsons. Terwijl restanten van het controversiële sociale woningbouwcomplex uit Oost-Londen worden geëerd op de Biënnale van Venetië, interviewen de filmmakers architectuurcritici, politici en bewoners van het gebouw om zo de ware erfenis van deze betonnen utopie vast te stellen. Robin Hood Gardens is dood; lang leve Robin Hood Gardens!
The now-demolished council estate Robin Hood Gardens often occupies opposing positions within the architectural imagination. Was Alison and Peter Smithson’s 1972 brutalist contribution to the London cityscape a misunderstood masterpiece or a well-intentioned failure? Fifty years on, filmmakers Thomas Beyer and Adrian Dorschner capture the building in all its glory right before the wrecking ball brings an end to the Smithson’s magnum opus. While the controversial East London council estate is honoured at the Venice Biennale, the film revisits the building’s critics, champions and the inhabitants themselves, to determine the true legacy of this concrete utopia. Robin Hood Gardens is dead. Long live Robin Hood Gardens.
