Scrap
Schroot wordt wereldwijd gewaardeerd. Er worden kunstwerken van gemaakt en gebouwen uit opgetrokken, de schoonheid en gevoelswaarde ervan worden ingezien en vastgelegd. Het bewaren van grote, oude, verroeste gebruiksobjecten kost ruimte, maar die blijkt er verrassend genoeg gewoon te zijn: er staan rijen auto’s in de moerassige bossen van Georgia, stukken bewoonde vliegtuigromp in Bangkok, afgebladderde rode telefooncellen in Engeland, en lange slierten bussen, trolleys, trams en treinstellen in een Amerikaans woud. Het levert sprookjesachtige plekken op en niet verwonderlijk zijn de mensen die dit schroot verzamelen en koesteren, restaureren en recyclen zelf ook behoorlijk schilderachtig.
Scrap is valued the world over. Turned into artworks and fashioned into buildings, it is recognized for its beauty and emotional value. Conserving big, old, rusty implements and appliances requires space, but that turns out to be plentiful: rows of cars stretching through swampy woods in Georgia, inhabited fragments of aircraft fuselage in Bangkok, telephone boxes with flaking red paint in England, and long chains of busses, trolleys, trams and trains in an American forest. Enchanting places, and not surprisingly, the people who collect and cherish, restore and recycle this scrap are themselves pretty picturesque.
No Leftovers No Left Out – Director: Daisy Ziyan Zhang (‘2)
Het is tijd om het begrip ‘afval’ te herdefiniëren en de nieuwe definitie zou in dienst moeten staan van alles wat leeft. Grote woorden, dus tijd voor een voorbeeld: de openbare passage die Ensemble Studio in het Spaanse Santiago de Compostella bouwde van restmateriaal uit een steengroeve en gerecyclede cd’s. De passage vormt de grens tussen een privétuin en een openbaar park. Aan de parkzijde staan de stenen, losjes gestapeld in klassieke geometrische vormen. Rijen en rijen cd’s vormen een lichtdoorlatende, maar dichte achterwand. De film registreert hoe de passage wordt gebruikt om te rusten, dwalen en spelen. Wat vooral beklijft, is de sereniteit van dit afvalobject.
It’s time to redefine the notion of ‘waste’, and the new definition should focus on everything that lives. Big words, so an example is needed: the public passage that Ensemble Studio built in Santiago de Compostella in Spain out of waste material from a quarry and recycled CDs. The passage forms the border between a private garden and a public park. Stones loosely stacked into classical geometric shapes are positioned on the side of the park. Rows and rows of CDs form a translucent yet closed rear wall. The film captures how the passage is used to rest, wander and play. What sticks out most of all is the serenity of this object made of waste.
Kies tijdstip
- filmspecial
Schroot wordt wereldwijd gewaardeerd. Er worden kunstwerken van gemaakt en gebouwen uit opgetrokken, de schoonheid en gevoelswaarde ervan worden ingezien en vastgelegd. Het bewaren van grote, oude, verroeste gebruiksobjecten kost ruimte, maar die blijkt er verrassend genoeg gewoon te zijn: er staan rijen auto’s in de moerassige bossen van Georgia, stukken bewoonde vliegtuigromp in Bangkok, afgebladderde rode telefooncellen in Engeland, en lange slierten bussen, trolleys, trams en treinstellen in een Amerikaans woud. Het levert sprookjesachtige plekken op en niet verwonderlijk zijn de mensen die dit schroot verzamelen en koesteren, restaureren en recyclen zelf ook behoorlijk schilderachtig.
Scrap is valued the world over. Turned into artworks and fashioned into buildings, it is recognized for its beauty and emotional value. Conserving big, old, rusty implements and appliances requires space, but that turns out to be plentiful: rows of cars stretching through swampy woods in Georgia, inhabited fragments of aircraft fuselage in Bangkok, telephone boxes with flaking red paint in England, and long chains of busses, trolleys, trams and trains in an American forest. Enchanting places, and not surprisingly, the people who collect and cherish, restore and recycle this scrap are themselves pretty picturesque.
No Leftovers No Left Out – Director: Daisy Ziyan Zhang (‘2)
Het is tijd om het begrip ‘afval’ te herdefiniëren en de nieuwe definitie zou in dienst moeten staan van alles wat leeft. Grote woorden, dus tijd voor een voorbeeld: de openbare passage die Ensemble Studio in het Spaanse Santiago de Compostella bouwde van restmateriaal uit een steengroeve en gerecyclede cd’s. De passage vormt de grens tussen een privétuin en een openbaar park. Aan de parkzijde staan de stenen, losjes gestapeld in klassieke geometrische vormen. Rijen en rijen cd’s vormen een lichtdoorlatende, maar dichte achterwand. De film registreert hoe de passage wordt gebruikt om te rusten, dwalen en spelen. Wat vooral beklijft, is de sereniteit van dit afvalobject.
It’s time to redefine the notion of ‘waste’, and the new definition should focus on everything that lives. Big words, so an example is needed: the public passage that Ensemble Studio built in Santiago de Compostella in Spain out of waste material from a quarry and recycled CDs. The passage forms the border between a private garden and a public park. Stones loosely stacked into classical geometric shapes are positioned on the side of the park. Rows and rows of CDs form a translucent yet closed rear wall. The film captures how the passage is used to rest, wander and play. What sticks out most of all is the serenity of this object made of waste.
