Soweto Kinch mengt postbop jazz met hiphop en Engelse soul, en doet dat op een volstrekt overtuigende manier. Of, zoals De Volkskrant schreef: “Hij wisselt melodieuze hiphop af met stukken hardcore jazz. Daarbij laat hij de tegengestelde ritmes van swing en rap naar elkaar toe kruipen.” Kinch zelf (in het NRC): “Als saxofonist moet je de taal begrijpen die innovatieve jazzmusici als John Coltrane, Sonny Rollins, Charlie Parker en Duke Ellington spraken. Maar naast die jazzcultuur zie ik de ongelofelijke kracht van rap.” Soweto Kinch weet beide muziekvormen naadloos in elkaar over te laten gaan. “Ik zie het zo: mijn linkerhand is hiphop en mijn rechter is jazz. Beide horen bij mijn lichaam.”
Soweto Kinch speelt sinds z’n negende saxofoon. Zijn debuut-cd Conversations with the Unseen (2003) wordt als grensverleggend beschouwd. Kinch won diverse prijzen, waaronder de prestigieuze BBC Radio Award ‘Best Instrumentalist & Best Band.’ Hij is altijd maatschappijkritisch en trakteert zijn toehoorders op sociaalbewuste raps, felle beats en warme solo’s. Kinch blijft zich voortdurend vernieuwen en is altijd op weg naar nieuwe muziek en thematiek. Daarbij verwijst hij naar vooruitstrevende jazzartiesten als Charles Mingus en maatschappijkritische rappers als KRS-One.
Soweto Kinch presenteert het materiaal van zijn nieuwe album The Legend of Mike Smith. Het materiaal is gebaseerd op Dante en de zeven hoofdzonden, en vertelt het verhaal van een jonge MC die gevangen is in een moderne wereld vol verleiding. Aan de hand van dit gegeven onderzoekt Kinch de volle breedte van de menselijke emotie in de hiphop en jazz.
Kinch over zijn huidige tournee: “I’m really excited about these shows, the stripped trio format allows me more harmonic freedom and space to deliver lyrics. Moreover, I’m excited about integrating new things into the show, such as tenor sax and live looping.”
“Een geweldige saxofonist. Om over zijn band maar te zwijgen; een superstrakke drummer, een bassist die elektrische bas en contrabas speelt, en een gitarist die de pan uit swingt. Soweto blaast op zijn sax alsof zijn leven er vanaf hangt, en produceert daarbij melodieën die bijna niet te volgen zijn, wat het erg spannend maakt.” (3voor12 Tilburg)
“Kinch is a spectacular musician.” (The Observer)
“A world-league saxophonist.” (The Guardian)
“Als Kinch zich aan jazz overgeeft, is er sprake van razende moderne bop in de stijl van Amerikaanse helden als Kenny Garrett en Branford Marsalis. Kinch liet zijn alt snijden, scheuren en snateren in lange solo’s.” (Koen Schouten)
“Soweto Kinch speelt goede jazz en goede hiphop.” (De Volkskrant)
Soweto Kinch mengt postbop jazz met hiphop en Engelse soul, en doet dat op een volstrekt overtuigende manier. Of, zoals De Volkskrant schreef: “Hij wisselt melodieuze hiphop af met stukken hardcore jazz. Daarbij laat hij de tegengestelde ritmes van swing en rap naar elkaar toe kruipen.” Kinch zelf (in het NRC): “Als saxofonist moet je de taal begrijpen die innovatieve jazzmusici als John Coltrane, Sonny Rollins, Charlie Parker en Duke Ellington spraken. Maar naast die jazzcultuur zie ik de ongelofelijke kracht van rap.” Soweto Kinch weet beide muziekvormen naadloos in elkaar over te laten gaan. “Ik zie het zo: mijn linkerhand is hiphop en mijn rechter is jazz. Beide horen bij mijn lichaam.”
Soweto Kinch speelt sinds z’n negende saxofoon. Zijn debuut-cd Conversations with the Unseen (2003) wordt als grensverleggend beschouwd. Kinch won diverse prijzen, waaronder de prestigieuze BBC Radio Award ‘Best Instrumentalist & Best Band.’ Hij is altijd maatschappijkritisch en trakteert zijn toehoorders op sociaalbewuste raps, felle beats en warme solo’s. Kinch blijft zich voortdurend vernieuwen en is altijd op weg naar nieuwe muziek en thematiek. Daarbij verwijst hij naar vooruitstrevende jazzartiesten als Charles Mingus en maatschappijkritische rappers als KRS-One.
Soweto Kinch presenteert het materiaal van zijn nieuwe album The Legend of Mike Smith. Het materiaal is gebaseerd op Dante en de zeven hoofdzonden, en vertelt het verhaal van een jonge MC die gevangen is in een moderne wereld vol verleiding. Aan de hand van dit gegeven onderzoekt Kinch de volle breedte van de menselijke emotie in de hiphop en jazz.
Kinch over zijn huidige tournee: “I’m really excited about these shows, the stripped trio format allows me more harmonic freedom and space to deliver lyrics. Moreover, I’m excited about integrating new things into the show, such as tenor sax and live looping.”
“Een geweldige saxofonist. Om over zijn band maar te zwijgen; een superstrakke drummer, een bassist die elektrische bas en contrabas speelt, en een gitarist die de pan uit swingt. Soweto blaast op zijn sax alsof zijn leven er vanaf hangt, en produceert daarbij melodieën die bijna niet te volgen zijn, wat het erg spannend maakt.” (3voor12 Tilburg)
“Kinch is a spectacular musician.” (The Observer)
“A world-league saxophonist.” (The Guardian)
“Als Kinch zich aan jazz overgeeft, is er sprake van razende moderne bop in de stijl van Amerikaanse helden als Kenny Garrett en Branford Marsalis. Kinch liet zijn alt snijden, scheuren en snateren in lange solo’s.” (Koen Schouten)
“Soweto Kinch speelt goede jazz en goede hiphop.” (De Volkskrant)
Bezetting:
Soweto Kinch - sax, vocals
Nick Jurd - bas
Shaney Forbes - drums
Lees de recensie over Soweto Kinch in De Volkskrant van oktober jl.
