The Turin Horse
Zes dagen uit het leven van een boer in een houten huis op een winderige hoogvlakte, dat is wat de kijker te zien krijgt in het in dertig shots opgenomen The Turin Horse.
In die zes dagen leggen de palinkastoker Ohlsdorfer, diens zwijgzame dochter en het paard op stal de weg af naar de ondergang.
Vader en dochter verrichten hun dagelijkse taken, eten een aardappel, zwijgen en luisteren naar de storm. Een man die palinka wil kopen steekt een monoloog af over God die schuldig is aan zijn eigen dood. De waterput valt droog. Het paard eet noch drinkt, de spaarzaam verlichte dagen worden donkerder en donkerder. De dochter leest een tekst voor waarin de Bijbel de maat wordt genomen. Het licht dooft. De laatste aardappel blijft ongekookt.
Regisseur Béla Tar zegt over zijn film:
“De mensen in The Turin Horse vechten en werken, alleen maar om te kunnen overleven. Wanneer je op de rand van het bestaan leeft onder zulke moeilijke omstandigheden, heb je geen woorden meer over, je hebt niets, je doet alleen wat je moet doen. We wilden de kleine dingen laten zien: iedereen moet werken, zich aankleden, zijn gezicht wassen.
Ik wilde laten zien wat er gebeurt als je niet kan eten omdat je paard niet wil lopen en je dat paard toch echt nodig hebt om te overleven. Als de waterbron ook nog opdroogt moeten ze verhuizen, maar zodra ze op de top van de heuvel staan om uit te kijken naar een andere woonplaats, begrijpen ze dat er geen enkele reden is om ergens anders naartoe te gaan. Niemand weet wat er achter de heuvels ligt, en dat doet er ook eigenlijk helemaal niet toe.” (Bron: Cineville)
Trouw
“Hypnotiserend meesterwerk…een hele zachte, diep ontroerende aanraking door de camera van de Hongaarse maestro.”
***** NRC
“Het weergaloze The Turin Horse…”, “…een enorme reputatie die hij in The Turin Horse meer dan waar maakt.”
***** Volkskrant
“Adembenemend…”
***** Cinema.nl
“Het is de kroon op een grensverleggend en terecht veel bejubeld oeuvre.”
Kies tijdstip
- Film
Zes dagen uit het leven van een boer in een houten huis op een winderige hoogvlakte, dat is wat de kijker te zien krijgt in het in dertig shots opgenomen The Turin Horse.
In die zes dagen leggen de palinkastoker Ohlsdorfer, diens zwijgzame dochter en het paard op stal de weg af naar de ondergang.
Vader en dochter verrichten hun dagelijkse taken, eten een aardappel, zwijgen en luisteren naar de storm. Een man die palinka wil kopen steekt een monoloog af over God die schuldig is aan zijn eigen dood. De waterput valt droog. Het paard eet noch drinkt, de spaarzaam verlichte dagen worden donkerder en donkerder. De dochter leest een tekst voor waarin de Bijbel de maat wordt genomen. Het licht dooft. De laatste aardappel blijft ongekookt.
Regisseur Béla Tar zegt over zijn film:
“De mensen in The Turin Horse vechten en werken, alleen maar om te kunnen overleven. Wanneer je op de rand van het bestaan leeft onder zulke moeilijke omstandigheden, heb je geen woorden meer over, je hebt niets, je doet alleen wat je moet doen. We wilden de kleine dingen laten zien: iedereen moet werken, zich aankleden, zijn gezicht wassen.
Ik wilde laten zien wat er gebeurt als je niet kan eten omdat je paard niet wil lopen en je dat paard toch echt nodig hebt om te overleven. Als de waterbron ook nog opdroogt moeten ze verhuizen, maar zodra ze op de top van de heuvel staan om uit te kijken naar een andere woonplaats, begrijpen ze dat er geen enkele reden is om ergens anders naartoe te gaan. Niemand weet wat er achter de heuvels ligt, en dat doet er ook eigenlijk helemaal niet toe.” (Bron: Cineville)
Trouw
“Hypnotiserend meesterwerk…een hele zachte, diep ontroerende aanraking door de camera van de Hongaarse maestro.”
***** NRC
“Het weergaloze The Turin Horse…”, “…een enorme reputatie die hij in The Turin Horse meer dan waar maakt.”
***** Volkskrant
“Adembenemend…”
***** Cinema.nl
“Het is de kroon op een grensverleggend en terecht veel bejubeld oeuvre.”
Lees de recensie uit De Volkskrant: Roesverwekkend en bedrukkend
Filmtip: Wormkino vertoont op woensdag 21 en donderdag 22 december een andere film van Béla Tar: Werckmeister Harmoniak (2000).
Zie worm.org.
