Edipo re

Edipo Re is Pasolini’s versie van de Griekse tragedie van Sophocles waarin hij het verhaal van Koning Oedipus naar het Italië van de twintigste eeuw vertaalt. Zonder het te weten vermoordt Edipo (Franco Citti) zijn eigen vader om vervolgens met zijn moeder te trouwen. Zodra de waarheid aan het licht komt steekt hij uit frustratie zijn ogen uit.

Pasolini ziet af van een Freudiaanse interpretatie van het stuk en brengt het terug tot de pure vertelling. Edipo Re zit vol symboliek die zo typerend is voor zijn werk. De film schakelt tussen twintigste eeuws Italië en de klassieke oudheid. Het contrast van het moderne Italië met de ongereptheid en carnavaleske kwaliteiten van het oude Griekenland staan symbool voor zijn afkeer van het consumentisme dat Italië destijds overspoelde en de verheerlijking van de puurheid van een archaïsche samenleving. Wellicht is er een verwantschap te ontdekken tussen de ondergang van Edipo en de onvermijdelijke homogenisering van pre-industrieel Italië. De epiloog in het Italië van de jaren zeventig laat zien hoe Edipo uit de samenleving wordt verstoten, wat de hedendaagse kijker meer aangrijpt dan zijn verbanning uit Thebe.

Pasolini zag de film als semi-autobiografisch. Hij zei: “In Edipo Re vertel ik het verhaal van mijn eigen Oedipuscomplex. Het kind uit de proloog ben ik, zijn vader is mijn vader, een infanterie officier, en de moeder, een lerares, is mijn moeder. Ik vertel mijn mythische leven, natuurlijk tot het epische verheven middels de legende van Oedipus.”