Tabu

Murnau observeert in het eerste deel van de film het leven op een paradijselijk Polynesisch eiland in de Stille Zuidzee. De mannen wagen zich op zee, voor visvangst en parelduiken, de vrouwen zorgen voor het huishouden. Een stoere jongeman heeft een oogje op een verlegen mooi meisje. Ze worden verliefd, maar hun prille liefde wordt wreed verstoord als het meisje uitgekozen wordt om een godheid te gaan dienen en ’taboe’ wordt verklaard. Ze moet maagd blijven om de boze geesten weg te houden.

In het tweede deel van de film vluchten de jonge geliefden voor de strenge priester naar een naburig eiland, dat gekoloniseerd is door de blanken. De oorspronkelijke cultuur is verdwenen en ingeruild voor harde handelsgeest en alcoholisme. Het leven van het naieve koppel lijkt aanvankelijk een groot feest. De priester spoort ze natuurlijk op, waarna het noodlot toeslaat.

Tabu is een film van twee regisseurs: Murnau werd terzijde gestaan door documentairemaker Robert Flaherty. Tabu heeft met name in het eerste deel inderdaad ook de kwaliteit van een antropologische documentaire over een verdwenen exotische cultuur, maar het is toch vooral een parabel over een onmogelijke liefde en een symbolisch verhaal over het verlies van onschuld. De film biedt een universeel verhaal over het paradijs dat wij allemaal verloren hebben.