Till We Lose It

Een reis door de gedachten en emoties van een paar dat in de tijd verdwaald is, voor wie verleden, heden en toekomst door elkaar lopen. De man, Arthur Rosenfeld, leeft in het moment en kan zichzelf moeilijk plaatsen in de wereld om hem heen. Zoals Don Quichot ziet hij dingen die wij niet zien en kan hij niet waarnemen wat wij wel duidelijk zien. Intussen doet de vrouw, Ana Teixidó, zijn toegewijde metgezel en verzorgster, wat ze kan door hem in verschillende rollen te dienen. Anderzijds speelt zij ook de baas en voedt zij zijn waan. Onder een wolk van verlies, waanzin en verval ligt een wereld vol fantasie en humor.

“Madness is a blessing in disguise” ondertitelt Rosenfeld zelf hun duet. De voorstelling verwijst niet alleen naar het boek van Miguel de Cervantes, maar ook naar Robert Schumann, Vaclav Nijinsky en andere tot de verbeelding sprekende historische figuren. Tevens werd de voorstelling gebaseerd op persoonlijke ervaringen van de dansers met ouders en familie, de hindernissen en onmogelijkheden van de middelbare leeftijd maar ook de rijkdom en de diepte van de gevoelens die zij daarin vinden.
Rosenfeld en Teixidó delen een lange traditie van duetten met autobiografische elementen welke een afspiegeling is van hun gezamenlijk leven als artiesten en als man en vrouw.

“… Cervantes’ verhaal gaat over idealen en liefde, over realiteit en fictie. Die centrale thema’s hebben Rosenfeld en Teixidó haarscherp opgepakt en prachtig verbeeld: heel eerlijk, puur en sober, met eenvoudige middelen en in een goede balans van humor en tragiek.”
(De Volkskrant)

“Till We Lose It is een hartverwarmende, intieme voorstelling en een argument voor de stelling dat het beste theater vaak wordt gemaakt met de eenvoudigste middelen.”
(Parool)